θελήμων

English (LSJ)

θελήμον, gen. ονος, voluntary, εἰρεσίη A.R.2.557.

German (Pape)

[Seite 1192] ον, freiwillig, Ap. Rh. 2, 557. 4, 1657.

Greek (Liddell-Scott)

θελήμων: -ον, γεν. ονος, θέλων, θεληματικός, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 556.

Greek Monolingual

θελήμων, -ον (Α) θέλημα
αυτός που θέλει, ο θεληματικός.