τερμόνιος
English (LSJ)
α, ον, at the world's end, πάγος A.Pr.117 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1094] = τέρμιος; Aesch. πάγος, Prom. 117; τὸ τερμόνιον, Philodem. 12 (XI, 20), f. L. τερμόριον.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
qui est à l'extrémité.
Étymologie: τέρμων.
Russian (Dvoretsky)
τερμόνιος: находящийся на краю света, отдаленнейший (πάγος Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
τερμόνιος: -α, -ον, ὁ πρὸς τὸ τέλος τῆς γῆς, ἵκετο τερμόνιον ἐπὶ πάγον Αἰσχύλ. Πρ. 117.
Greek Monolingual
-ία, -ον, Α τέρμων, -ονος]
αυτός που βρίσκεται προς το τέρμα, στο άκρο της γης, ο έσχατος («ἵκετο τερμόνιον πάγον», Αισχύλ.).
Greek Monotonic
τερμόνιος: -α, -ον, αυτός που βρίσκεται κοντά στο τέλος της γης, σε Αισχύλ.