πενθήμων

English (LSJ)

πενθήμον, gen. ονος, mournful, A.Ag.420(lyr.).

German (Pape)

[Seite 555] ονος, klagenvoll, δόξαι, Aesch. Ag. 409.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
douloureux, lugubre.
Étymologie: πένθος.

Russian (Dvoretsky)

πενθήμων: 2, gen. ονος печальный, скорбный (δόξαι Aesch.).

Greek (Liddell-Scott)

πενθήμων: -ον, πένθιμος Αἰσχύλ. Ἀγ. 420, Χριστοδ. Ἔκφρ. 148.

Greek Monolingual

-ονος, ὁ, Α
αυτός που πενθεί.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πένθος + κατάλ. -ήμων (πρβλ. αιδήμων, ειδήμων)].

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πενθήμων -ον, gen. -ονος [πενθέω] verdrietig.