ἀδιάπνευστος

English (LSJ)

ον, (διαπνέω)

   A not ventilated, Gal.10.745; air-tight, Asclep. ap. eund.13.159.    II Act., without drawing breath, Iamb.VP31.188.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάπνευστος: -ον, (διαπνέω) ὁ μὴ διαπνεόμενος, Γαλην. 10. σ. 251· ὁ μὴ ἐξατμιζόμενος, Θεόφρ. π. Ὀσμ. 39. ΙΙ. ἐνεργ., ἄνευ ἀναπνοῆς, ἀδιάκοπος, «χωρίς νὰ πάρῃ ἀνάσα», Ἰαμβλ. βίος Πυθ. 188.