ἀποκράδιος

English (LSJ)

[ρᾰ], ον,

   A plucked from the fig-tree, AP6.300 (Leon.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀποκράδιος: -ον, ὁ ἀρτίως ἀποκοπεὶς ἀπὸ τῆς συκῆς, τοῦτο χλωρὸν σῦκον ἀποκράδιον Ἀνθ. Π. 6. 300.