προμήτωρ

English (LSJ)

Dor. προμάτωρ, ορος, ἡ,

   A first mother of a race, A.Th. 140 (lyr.), E.Ph.676 (lyr.), 828 (lyr.), Luc.Am.19.    II masc., maternal grandfather, Hsch.    III epith. of Athena, prob. in Them.Or.13.180a (voc. πρόματερ codd.).

German (Pape)

[Seite 734] ορος, ἡ, Vormutter, Stammmutter, Eur. Phoen. 681 u. Sp. S. προμάτωρ.

Greek (Liddell-Scott)

προμήτωρ: Δωρ. προμάτωρ, ορος, ἡ, πρώτη μήτηρ γένους, ἐσχηματίσθη κατὰ τὸ προπάτωρ, Κύπρις, ἅτ’ εἶ γένους προμάτωρ Αἰσχύλ. Θήβ. 140, Εὐρ. Φοίν. 676. 828.