ἀνηλεής

English (LSJ)

ές,

   A = ἀνελεής, without pity, unmerciful, Men.Epit.478, Call.Del.106, Parth.14.2, App.Mith.38; poet. acc. ἀνηλέα (as if from ἀνηλής) Epigr.Gr.418 (Cyrene); gen. ἀνηλέος Man.1.263; ἀνηλής is dub. in Alcm.81, cf.An.Ox.1.60. Adv. -εῶς Hp.Aff.40, And.4.39.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνηλεής: -ές, κρείτων τύπος τοῦ ἀνελεής, ὁ ἄνευ οἴκτου, ἄσπλαχνος, σκληρός, Καλλ. εἰς Δῆλ. 106, Ἀππ. Μιθρ. 38· ποιητ. αἰτ. ἀνηλέα (ὡς εἰ ἐξ. ὀνομ. ἀνηλής) Συλλ. Ἐπιγρ. 5172, πρβλ. Ἀνέκδ, Ὀξέων. 1. 60. - Ἐπίρρ. -εῶς Ἀνδοκ. 34. 14, Πλάτ. Νόμ. 697D: πρβλ. νηλεής.