αἰετιαῖος

English (LSJ)

α, ον, (ἀετός IV)

   A belonging to or placed in the pediment, IG1.322 ii 73.

Greek (Liddell-Scott)

αἰετιαῖος: -α, -ον, (ἀετὸς ΙΙΙ.) ἀνήκων εἰς τὸ ἀέτωμα ἢ τεθειμένος ἐν τῷ ἀετώματι, Συλλ. Ἐπιγρ. 160, στήλη 2. 73.