ἀββᾶς

Greek (Liddell-Scott)

ἀββᾶς: ᾶ, ὁ· πατήρ, προσωνυμία ἀπονεμομένη χάριν σεβασμοῦ εἰς ἡλικιωμένους μοναχούς. Παλλαδ. Λαυσ. 1011D. Ἱερώνυμ. VII, 374Β. Ἀποφθ. 80Α. Ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος. 336D. Νεώτερός ἐστι, καὶ διατὶ καλεῖς αὐτὸν ἀββᾶν; Λεοντ. Κυπρ. 1728D. ― Ἐνίοτε ὁ τύπος ἀββᾶ εἶναι ἐν χρήσει ἐν ἁπάσαις ταῖς πτώσεσιν, Ἀθαν. ΙΙ, 980D, Ἀββᾶ Πάμμων. Σεραπ. Αἰγύπτ. 940 Α. Β. Παλλαδ. Λαυσ. 1026D, Ἀββᾶ Ὤρ ὄνομα αὐτῷ. 2) ἀββᾶς = ὁ ἡγούμενος μοναστηρίου. Παχώμ. 948C. Νειλ. 244Β. Ἰωάνν. Μοσχ. 2988Α. Ὁ ἀββᾶς τοῦ Σινᾶ. Ἰουστ. Νεαρ. 123, 34. Βασιλικ. 4, 1, 2.