αὐτοπτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A of an eye-witness, πίστις Scymn.129; opp. λογικός, Gal.16.600. Adv. -κῶς Id.13.350.    II concerned with a direct vision of divinity, λεκανομαντ<ε>ία PMag.Par.1.221 (αὐθ-) ; αὐ. λεκάνης ἐνέργεια a personal and active power of dish-divination, Harp.Astr. in Cat.Cod.Astr.8 (3).136.10; λόγος PMag.Lond.46.53, cf. 121.335; δεῖξις Iamb.Myst. 2.6.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτοπτικός: -ή, -όν, ὁ τοῦ αὐτόπτου, πίστις αὐτ. Σκύμν. 128. 2) ὁ τῆς αὐτοψίας, Ἰάμβλ. 73. 14., 82. 16.