ἐνναετηρίς

English (LSJ)

   A v. ἐννεετηρίς.

German (Pape)

[Seite 846] ίδος, ἡ, Zeitraum von neun Jahren, Plat. Min. 319 e; Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἐνναετηρίς: -ίδος, ἡ, περίοδος ἐννέα ἐτῶν, Πλάτ. Μίνως 319Ε, Πλούτ. 2. 293Β: πρβλ. τριετηρίς.