ἐνναετηρίς

English (LSJ)

v. ἐννεετηρίς.

Spanish (DGE)

v. ἐννεετηρίς.

German (Pape)

[Seite 846] ίδος, ἡ, Zeitraum von neun Jahren, Plat. Min. 319 e; Plut.

French (Bailly abrégé)

ίδος (ἡ) :
période ou durée de neuf ans.
Étymologie: ἐνναέτηρος.

Russian (Dvoretsky)

ἐνναετηρίς: ίδος ἡ девятилетие Plat., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἐνναετηρίς: -ίδος, ἡ, περίοδος ἐννέα ἐτῶν, Πλάτ. Μίνως 319Ε, Πλούτ. 2. 293Β: πρβλ. τριετηρίς.

Greek Monolingual

ἐνναετηρὶς και ἐννεετηρίς, η (Α)
περίοδος εννέα ετών («τρεῖς ἄγουσιν ἐνναετηρίδας», Πλούτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < εννέα + -ετηρίς < έτος + -ηρις, θηλ. του -ηρος].

Greek Monotonic

ἐνναετηρίς: -ίδος, ἡ (ἔτος), περίοδος εννιά χρόνων, σε Πλάτ.

Middle Liddell

ἐννα-ετηρίς, ίδος ἔτος
a period of nine years, Plat.