ὀλεσίκαρπος
Greek (Liddell-Scott)
ὀλεσίκαρπος: -ον, ὁ καταστρέφων τὸ καρπόν, = ἡ ἰτέα, «διότι φθείρει τὰ ἔμβρυα ὅ τε καρπὸς αὐτῆς καὶ τὸ ἄνθος ἀποτριβούμενα ἐν ὕδατι καὶ πινόμενα» κτλ. Νεόφυτ. ἐν Γλωσσ. Ἰατρ. Χειρογρ. Δουκαγγ., ἴδε ὠλεσίκαρπος.
ὀλεσίκαρπος: -ον, ὁ καταστρέφων τὸ καρπόν, = ἡ ἰτέα, «διότι φθείρει τὰ ἔμβρυα ὅ τε καρπὸς αὐτῆς καὶ τὸ ἄνθος ἀποτριβούμενα ἐν ὕδατι καὶ πινόμενα» κτλ. Νεόφυτ. ἐν Γλωσσ. Ἰατρ. Χειρογρ. Δουκαγγ., ἴδε ὠλεσίκαρπος.