λογχόω: ἐπιτίθημι λόγχην εἰς τὸ δόρυ, ἐν τῷ παθ., ἀποκτῶ λόγχην, αἰχμήν, λελογχωμένον δόρυ Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 1, 17.
-ῶ :armer d’un fer de lance.Étymologie: λόγχη.