χαλίκρατος

German (Pape)

[Seite 1328] ion. χαλίκρητος, ungemischt, vom Weine, Archil. frg. 1, in ionischer Form, wie χαλίκρητοι σπονδαί Aesch. frg. 438; Ap. Rh. 1, 473; νᾶμα Agath. 8 (V, 244). – Compar. χαλικρότερος Nic. Al. 626, für χαλικρατότερος; vgl. Schäfer bei Näke Choeril. p. 273.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non mélangé, pur (vin).
Étymologie: χάλις, κεράννυμι.
Syn. ἄκρατος.