μακρόκωλος

English (LSJ)

ον,

   A long-limbed, Gp. 19.2.1; applied to a sling, Str.3.5.1.    2 of authors, using sentences with long clauses, Arist.Rh.1409b30.

Greek (Liddell-Scott)

μακρόκωλος: -ον, ὁ ἔχων μακρὰ κῶλα, μέλη, Γεωπ. 19. 2, 1· ἡ μακρόκωλος, εἶδος σφενδόνης, Στράβ. 168. 2) ἐπὶ περιόδων ἐχουσῶν μακρὰ κῶλα ἢ προτάσεις, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 6· ὡσαύτως, οἱ μακρόκωλοι, οἱ τοιάτα κῶλα μεταχειριζόμενοι, αὐτόθι.· ‒ οὕτω, μακροκωλία, ἡ, μακρὰ περίοδος, Ρήτορες (Walz) 6. σ. 305.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
aux membres longs en parl. d’une période oratoire.
Étymologie: μακρός, κῶλον.