ἀναμφίβολος

English (LSJ)

ον,

   A unambiguous, σύντομα καὶ ἀ. Ascl.Tact.12.11; ἀ. νίκη v.l. in D.H.3.57; φύσις Gal.17(1).370(358). Adv. -λως M. Ant.1.8, Luc.Anach.24.

German (Pape)

[Seite 198] unzweideutig, zuverlässig, Sp., z. B. νίκη D. Hal. 3, 57. – Adv., Luc. Gymn. 24.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναμφίβολος: -ον, ὁ μὴ ἀμφίβολος, βέβαιος, θετικός, νίκη Διον. Ἁλ. 3. 57. - Ἐπίρρ. -λως Λουκ. Γυμν. 24.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non douteux, non contestable.
Étymologie: ἀ, ἀμφιβάλλω.