ἀσυνάρμοστος

English (LSJ)

ον,

   A unfitting, unsuitable, Plu.2.709b; τὸ ἀ. incongruity, S.E. P.1.43.

German (Pape)

[Seite 380] = folgdm, Plut. Symp. 7, 5.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσυνάρμοστος: -ον, ὁ μὴ συναρμοζόμενος, ἀκατάλληλος, Πλούτ. 2. 709Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
incompatible.
Étymologie: ἀ, συναρμόζω.