γεωτόμος

German (Pape)

[Seite 488] die Erde aufreißend, pflügend, ὅπλον Bian. (X, 101); ὁ, Ep. ad. 229 (IX, 741).

Greek (Liddell-Scott)

γεωτόμος: -ον, ὁ κόπτων, ἀνοίγων τὸ ἔδαφος, γεωργῶν, Ἀνθ. II. 10. 101.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui fend la terre ; qui cultive, laboure.
Étymologie: γῆ, τέμνω.