διαπορητικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A at a loss, hesitating, Plu.2.395a.    II Adv. -κῶς in the form of a question, περιοδεῦσαι Hermog.Inv.4.3.

German (Pape)

[Seite 597] ή, όν, zweifelhaft, Plut. de Pyth. or. 1.

Greek (Liddell-Scott)

διαπορητικός: -ή, -όν, ἐν ἀμφιβολίᾳ ὤν, ἐνδοιαστικός, Πλούτ. 2. 395Α.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui est dans l’embarras, qui hésite.
Étymologie: διαπορέω.