δρυκολάπτης

English (LSJ)

   A v. δρυοκολάπτης.

German (Pape)

[Seite 668] ὁ, = δρυοκολάπτης, Ar. Av. 480. 979. S. Lob. Phryn. 679.

Greek (Liddell-Scott)

δρυκολάπτης: ἴδε ἐν λ. δρυοκολάπτης

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
pivert, oiseau.
Étymologie: δρῦς, κολάπτω.