δυσκατάλλακτος

English (LSJ)

ον,

   A hard to reconcile, Plu.2.13d, Ath. 14.625b.

German (Pape)

[Seite 682] schwer auszusöhnen od. zu begütigen, Ath. XIV, 625 b.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκατάλλακτος: -ον, δυσδιάλλακτος, δυσκόλως συνδιαλλαττόμενος, Πλούτ. 2. 13D, Ἀθήν. 625Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
dont on ne peut changer les dispositions, intraitable.
Étymologie: δυσ-, καταλλάσσω.