δυστλήμων

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A suffering hard things, h. Ap. 532, Orph.Fr.49vi95.

German (Pape)

[Seite 689] ονος, schwer duldend, H. h. Ap. 532 u. op. D., wie Man. 1, 110.

Greek (Liddell-Scott)

δυστλήμων: -ον, ὑποφέρων ἐκ πολλῶν δυσκολιῶν, πολυπαθής, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 532.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
très malheureux.
Étymologie: δυσ-, τλήμων.