ἔκβλητος

English (LSJ)

ον,

   A cast overboard, E.Hec.699.    II to be thrown out, νέκυες κοπρίων ἐκβλητότεροι Heraclit.96, cf. Ph.1.477 (Comp.).

German (Pape)

[Seite 754] ausgeworfen, Eur. Hec. 699; wegzuwerfen, Heraclit. fr. 43 Schol.; vgl. Poll. 5, 163.

Greek (Liddell-Scott)

ἔκβλητος: -ον, ἐρριμμένος ἔξω, ἔκβλητον, ἢ πέσημα φοινίου δορός; «ἐκβεβλημένον ὑπὸ τῆς θαλάσσης, ἢ πτῶμα ὑπὸ δορὸς φονικοῦ;» (Σχόλ.), Εὐρ. Ἑκ. 700. ΙΙ. ἀπόβλητος, ἀπορρίψιμος, νέκυες κοπρίων ἐκβλητότεροι Ἡράκλ. παρὰ Στράβ. 784, Πλούτ. 2. 669Α βρέφος ἔκβλητον, ἔκθετον, Εὐστ. 384, 25.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 rejeté;
2 qui doit être rejeté, mis au rebut.
Étymologie: ἐκβάλλω.