θηραγρέτης

English (LSJ)

ου, ὁ,

   A hunter, E.Ba.1020 (lyr., s.v.l.), AP6.184 (Zos.).

German (Pape)

[Seite 1208] ὁ, Wildfänger, Jäger; Eur. Bacch. 108; Zosim. 2 (VI, 184).

Greek (Liddell-Scott)

θηραγρέτης: -ου, ὁ κυνηγός, Εὐρ. Βάκχ. 1020, Ἀνθ. Π. 6. 184· ὡσαύτως, θηραγρευτής, Θεόδ. Πρόδρ. σ. 213.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
chasseur.
Étymologie: θήρ, ἀγρέω.