λύγξ

English (LSJ)

(A), ὁ, ἡ, gen. λυγκός (λύγγα in E.Fr.863 is perh.

   A f.l. for λύγκα, but cf. λύγγιος):—lynx, Felis lynx, h.Hom.19.24; βαλιαὶ λύγκες E.Alc.579 (lyr.), cf. Arist.HA500b15, Thphr.Fr.175, etc.    II caracal, Felis caracal, Ael.NA14.6, Opp.C.3.85, etc. (cf. λυγγούριον). (OHG. luhs, Germ. luchs, Lith. lúšis.)
λύγξ (B), ἡ, gen. λυγγός, (λύζω)

   A hiccup, Hp.Aph.5.58, al., Pl.Smp. 185d; λ. κενή an ineffectual retching, Th.2.49, cf. Aret CA2.4: masc. in pl., τοῖς λυγξί Gal.1.356, but fem. in Id.15.846.    II λύγγα θηρατηρίαν dub. l. in S.Fr.474.1.

German (Pape)

[Seite 67] υγγός, ἡ, der Schlucken; Thuc. 2, 49, παῦσαί με τῆς λυγγός Plat. Conv. 185 d, wo er auch sagt τυχεῖν αὐτῷ τινα λύγγα ἐπιπεπτωκυῖαν. – Auch das Schluchzen, Weinen, Sp. λυγκός, ὁ, ἡ, der Luchs; H. h. 18, 24; βαλιαί, Eur. Alc. 582; Opp. Cyn. 3, 85; Arist. u. A. – Spätere scheinen den gen. auch λυγγός gebildet zu haben, s. Jacobs Anth. Pal. p. 91.

Greek (Liddell-Scott)

λύγξ: ὁ, ἡ, γεν. λυγκὸς (λύγγα ἐν Εὐρ. Ἀποσπ. 855 εἶναι ἡμαρτημ. γραφ. ἀντὶ λύγκα)· σαρκοφάγον τι ζῷον, Felis lynx, Ὁμ. Ὕμν. 18. 24· βαλιαὶ λύγκες Εὐρ. Ἄλκ. 579, πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 1, 33, κτλ. (Ἀρχ. Γερμ. luhs, Γερμ. luchs, Λιθ. luszis). - Πρβλ. Ἡρῳδιαν. Β΄, 758. 32.

French (Bailly abrégé)

1γκός (ὁ) :
lynx, loup cervier, animal.
Étymologie: R. Λυχ, briller, à cause des yeux perçants du lynx.
2γγός (ἡ) :
hoquet.
Étymologie: R. Λυγ, sangloter.