μονόρρυθμος

English (LSJ)

ον,

   A of solitary kind, μ. δόμοι houses dwelt in by one only, A.Supp. 961.

Greek (Liddell-Scott)

μονόρρυθμος: -ον, ἰδιόρρυθμος, δόμος μ., οἰκία ὑφ’ ἑνὸς μόνου κατοικουμένη, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 961.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
ajusté ou arrangé par un seul ; dont l’ordonnance est simple.
Étymologie: μόνος, ῥυθμός.