παντλήμων

English (LSJ)

Dor. παν-τλάμων, ον, gen. ονος,

   A = παντάλας, S.OT1379, El.150, E.Hec.197 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 463] = παντάλας; Soph. O. R. 1379 El. 147; Eur. Hec. 198.

Greek (Liddell-Scott)

παντλήμων: Δωρ. -τλάμων, ον, γεν. -ονος, = παντάλας, Σοφ. Ο.Τ. 1379, Ἠλ. 150, Εὐρ. Ἑκάβ. 198.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
tout à fait malheureux.
Étymologie: πᾶν, τλήμων.