laniatus

Latin > English (Lewis & Short)

lănĭātus: ūs, m. 1. lanio,
I a tearing in pieces, a mangling, lacerating.
I Lit. (rare but class.): ferarum, *Cic. Tusc. 1, 43, 104: avium, Amm. 24, 2, 8.—In plur.: avium ferarumque laniatibus objectus, Val. Max. 1, 6, 11: quid efferatius quam quod membra et artus debitoris brevissimo laniatu distrahantur, Gell. 20, 1, 19.—
II Trop., anguish, remorse: si recludantur tyrannorum mentes, posse adspici laniatus, Tac. A. 6, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) lănĭātus, a, um, p. p. de lanio.
(2) lănĭātŭs,¹⁴ ūs, m., action de déchirer, morsures : Cic. Tusc. 1, 104 ; Gell. 20, 1, 19 ; Amm. 24, 2, 8 ; ferarum laniatibus objectus Val. Max. 1, 611, exposé aux bêtes