suppus

Latin > English (Lewis & Short)

suppus: a, um, adj. (of uncertain signif.;
I acc. to Fest., = supinus): suppum antiqui dicebant, quem nunc supinum dicimus, ex Graeco, videlicet pro aspiratione ponentes S litteram ... Ejus vocabuli meminit etiam Lucilius: si vero das, quod rogat, et si suggeri suppus, Fest. p. 290 Müll.: (jactum) unionem canem, trinionem suppum, quaternionem planum vocabant, Isid. Orig. 65: vagari animalia suppa, walk inverted, head downwards, Lucr. 1, 1061.

Latin > French (Gaffiot 2016)

suppus,¹⁶ a, um (= supinus d’après Fest. 290, 5) : Lucr. 1, 1061 || subst^t, le trois [au jeu de dés] : Isid. Orig. 18, 65.