laetabilis

Latin > English (Lewis & Short)

laetābĭlis: e, adj. laetor,
I joyful, glad, gladsome (class.): quid habet ista res aut laetabile, aut gloriosum? Cic. Tusc. 1, 21, 49: nihil laetabile, id. ib. 4, 17, 37: factum, Ov. M. 9, 255: sidus alicui, Val. Fl. 6, 606.— Comp., Mamert. Genethl. 18.

Latin > French (Gaffiot 2016)

lætābĭlis, e (lætor), qui cause de la joie, agréable, heureux : Cic. Tusc. 1, 49 ; 4, 37 ; Ov. M. 9, 256 || -lior Mamertin. Gen. Maxim. 18.

Latin > German (Georges)

laetābilis, e (laetor), erfreulich, Cic. u.a. – Compar., quanto hoc est laetabilius ac melius, quod etc., Claud. Mam. genethl. 18, 3.