vulneratio
Latin > English (Lewis & Short)
vulnĕrātĭo: (voln-), ōnis, f. vulnero,
I a wounding, wound.
I Lit., Cic. Caecin. 16, 47; Hirt. B. G. 8, 47; Cael. Aur. Tard. 2, 1, 27.—
II Trop., an injuring, injury: famae, salutis, Cic. Pis. 20, 47.
Latin > French (Gaffiot 2016)
vulnĕrātĭō¹⁴ (voln-), ōnis, f. (vulnero), blessure, lésion : Cic. Cæc. 47 || [fig.] atteinte à : Cic. Pis. 47.
Latin > German (Georges)
vulnerātio (volnerātio), ōnis, f. (vulnero), die Verwundung, Verletzung, Cic. Caecin. 47. Hirt. b.G. 8, 47, 2. Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 27. Th. Prisc. 2, 18 in.: Plur., nervorum vulnerationes, Plin. Val. 1, 19. – bildl., maior haec est vitae, famae, salutis suae vulneratio, Cic. Pis. 47.