ἀκίχητος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A not to be reached, unattainable, ἀκίχητα διώκων Il. 17.75; μεταθεῖν Ael.NA4.52; not to be overtaken, swift, ἀκίχητος ἀΐσσειν Nonn.D.45.236, cf. Tryph.333.    II not to be reached by prayer, inexorable, ἤθεα A.Pr.186.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκίχητος: [ῐ], -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ φθάσῃ, νὰ ἐπιτύχῃ, ἀκίχητα διώκων, Ἰλ. Ρ. 75· μεταθεῖν, Αἰλ. περὶ Ζ. 4, 52. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, ἀπρόσιτος, ἄκαμπτος, ἀδυσώπητος, Αἰσχύλ. Πρ. 184.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qu’on ne peut atteindre, insaisissable;
2 sur qui l’on n’a pas prise, inexorable.
Étymologie: ἀ, κιχάνω.

English (Autenrieth)

(κιχάνω): unattainable; ἀκίχητα διώκων, Il. 17.75†.