χαλκοάρας
English (LSJ)
[ᾰρ], α, ὁ,
A bronze-armed, of men, in gen. pl. -αρᾶν, Pi.I.4(3).63(81); acc. sg. -άραν ib.5(4).41.
French (Bailly abrégé)
α;
adj. m.
à l’armure d’airain.
Étymologie: χαλκός, *ἄρω.
[ᾰρ], α, ὁ,
A bronze-armed, of men, in gen. pl. -αρᾶν, Pi.I.4(3).63(81); acc. sg. -άραν ib.5(4).41.
α;
adj. m.
à l’armure d’airain.
Étymologie: χαλκός, *ἄρω.