αἰνοπαθής

English (LSJ)

ές,

   A suffering dire ills, Od.18.201, A.R.4.1078, AP7.167 (Diosc. or Hecat.); πατρίς Anacr.36.

Greek (Liddell-Scott)

αἰνοπᾰθής: -ές, = ὁ ὑφιστάμενος δεινὰ παθήματα, Ὀδ. Σ. 201. Ἀνθ., κτλ.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
qui souffre des maux affreux.
Étymologie: αἰνός, πάθος.

English (Autenrieth)

(πάσχω): dire-suffering, ‘poor sufferer,’ Od. 18.201†.

English (Slater)

αἰνοπαθής ?
   1 suffering dreadfully ]αἰνοπα[θ (supp. Lobel.) Θρ. 5c. 3.