έκνομος

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἔκνομος, -ον)
παράνομος, άδικος («ἐκνομη ενέργεια»)
μσν.- νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το έκνομον
παρανομία
αρχ.
1. αποκηρυγμένος
2. τερατώδης, αποτρόπαιος.