ἀνήκοος, -ον (AM) ακούω
μσν.
1. αυτός που δεν άκουσε κάτι
2. αυτός που δεν έμαθε, δεν πληροφορήθηκε κάτι
3. ανυπάκουος
αρχ.
1. αυτός που δεν ακούει, κουφός
2. αυτός που αγνοεί κάτι, αμαθής, αγράμματος
3. το ουδ. ως ουσ. το ανήκοον
ανυπακοή, απείθεια.