καλοήθης

English (LSJ)

καλοήθες, well-disposed, M.Ant.1.1, Procl.Par.Ptol.232, Procop.Arc.22.

German (Pape)

[Seite 1312] ες, gutgesinnt, gutartig, M. Ant. 1, 1.

French (Bailly abrégé)

ης, ες:
qui a de bonnes mœurs, d'un caractère honnête.
Étymologie: καλός, ἦθος.

Greek Monolingual

-όηθες (AM καλοήθης)
αυτός που έχει καλό χαρακτήρα, αγαθός, ενάρετος, ηθικός