κερουτιάω

English (LSJ)

prop. of horned animals, toss the horns: metaph., of persons, toss the head, give oneself airs, Ar.Eq.1344:—hence -ασμός, ὁ, hauteur, Phot.

German (Pape)

[Seite 1425] eigtl. von Stieren od. Hirschen, die Hörner, das Geweih drohend in die Höhe richten; ἀνωρτάλιζες κἀκερουτίας Ar. Equ. 1341, Schol. κεφαλὴν ἀνέτεινας, du warfst den Kopf in die Höhe, Phot. erkl. γαυριᾶν.

French (Bailly abrégé)

κερουτιῶ :
dresser ses cornes ; être orgueilleux.
Étymologie: κέρας.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κερουτιάω [κερόεις] zijn hoorns opsteken, trots zijn.

Russian (Dvoretsky)

κερουτιάω: досл. вскидывать рога, перен. входить в задор, горячиться Arph.

Greek (Liddell-Scott)

κερουτιάω: κυρίως ἐπὶ κερασφόρων ζῴων, κινῶ βιαίως τὰ κέρατα πρὸς τὰ ἄνω, Λατ. cornua tollere· μεταφορ., ἐπὶ προσώπων ἀνυψούντων τὴν κεφαλὴν καὶ ἐπαιρομένων, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1344. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «κερουτιᾷ· γαυριᾷ. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ὑψαυχενούντων ταύρων»· ― ἐντεῦθεν, κερουτιασμός, ὁ, ὑψηλοφροσύνη, ἔπαρσις, Φώτ.

Greek Monotonic

κερουτιάω: (κέρας), κινώ βίαια τα κέρατα προς τα πάνω, Λατ. cornua tollere· μεταφ., λέγεται για πρόσωπα, επαίρομαι, κουνώ επιδεικτικά το κεφάλι, σε Αριστοφ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: toss the horns, head (Ar. Eq. 1344).
Derivatives: κερουτιασμός (Phot.).
Origin: IE [Indo-European] [574] *ḱerh₂- head, horn
Etymology: Denomin. in -ιάω (cf. Schwyzer 732) from *κεροῦττα, real Attic for κεροῦσσα (S., E.), κερόεσσα (Anakr.) provided with horns (from κερόεις), adjunct of the deer; so prop. "behave like a κεροῦσσα (ἔλαφος)"? Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 46 (Kl. Schr. 2, 1148), n. 1 (p. 47). On the formation - we expect *κερατ- - see Nussbaum, Head and Horn, 1986, 153.

Middle Liddell

κερουτιάω, κέρας
to toss the horns, Lat. cornua tollere: metaph. of persons, to toss the head, give oneself airs, Ar.

Frisk Etymology German

κερουτιάω: {keroutiáō}
Grammar: v.
Meaning: den Kopf hoch tragen (Ar. Eq. 1344)
Derivative: mit κερουτιασμός (Phot.).
Etymology: Denominativum auf -ιάω (vgl. Schwyzer 732) von *κεροῦττα, echt attisch für κεροῦσσα (S., E.), κερόεσσα (Anakr.) mit Hörnern versehen (von κερόεις), Beiwort des Hirsches; somit eig. "sich wie eine κεροῦσσα (ἔλαφος) benehmen". Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 46 (Kl. Schr. 2, 1148), A. 1 (S. 47).
Page 1,832