νεκροφόρος
English (LSJ)
νεκροφόρον, burying corpses, burying the dead, Plu.Cat.Ma. 9, Glossaria.
German (Pape)
[Seite 238] Todte zu Grabe tragend, bestattend; Pol. 35, 6, 2, Plut. u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui transporte un mort ou des morts pour la sépulture.
Étymologie: νεκρός, φέρω.
Russian (Dvoretsky)
νεκροφόρος: выносящий мертвецов для погребения, хоронящий покойников Polyb., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
νεκροφόρος: -ον, ὁ, ἐκφέρων, θάπτων τοὺς νεκρούς, Λατ. vespillo, Πολύβ. 35. 6, 2, Πλουτ. Κάτων Πρεσβύτ. 9.
Greek Monolingual
-α, -ο, θηλ. και -ος (ΑΜ νεκροφόρος, -ον)
νεοελλ.
1. το θηλ. ως ουσ. η νεκροφόρα
ειδικά διαρρυθμισμένο αυτοκίνητο ή άμαξα για μεταφορά νεκρών
2. ζωολ. γένος κολεόπτερων εντόμων που εναποθέτουν τα αβγά τους σε πτώματα μικρών ζώων, τα οποία και, μερικές φορές, θάβουν
μσν.-αρχ.
αυτός που μεταφέρει τους νεκρούς στον τάφο και τους θάβει.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο)- + -φόρος].
Greek Monotonic
νεκροφόρος: -ον (φέρω), αυτός που θάβει τους νεκρούς, σε Πολύβ.