ξενότελος

Greek (Liddell-Scott)

ξενότελος: τό, τέλος τι, οἷον τὸ παρ’ Ἀθηναίοις μετοίκιον, Ἀνδρον. νεωτ. χρυσόβουλ. ἐν Mi. Pa. gr. τ. 161, σ. 1113.

Greek Monolingual

ξενότελος, τὸ (Μ)
είδος φόρου, παρόμοιου με το μετοίκιο τών Αθηναίων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος + τέλος «φόρος, όασμός»].