οστεοθλάστης

Greek Monolingual

ο
ιατρ.
1. συσκευή με την οποία θραύονται ή μερίζονται τα οστά
2. παλαιότερη ονομασία του οστεοκλάστη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + θλῶ «σπάω»].