χοιρόνους

Greek (Liddell-Scott)

χοιρόνους: ουν, ὁ ἔχων νοῦν ἢ διαθέσεις χοίρου, τὸν κτηνωδέστερον, τὸν ἄντικρυς χοιρόνουν Μανασσ. Χρον. 6141.

Greek Monolingual

-ουν, και -οος, -οον, Μ
αυτός που έχει συμπεριφορά χοίρου («τὸν κτηνωδέστατον, τὸν ἄντικρυς χοιρόνουν», Κ Μανασσ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < χοῖρος + -νους (< νόος / νοῦς), πρβλ. κακό-νους, ὀξύ-νους].