ἀποδυσπετέω

English (LSJ)

desist through impatience, Arist.Top.163b19; περὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν Plu.2.502e; πρός τι Luc.Rh.Pr.3; σχέτλια ἀ. Alciphr.3.74. (πετ-, root of πίπτω.)

Spanish (DGE)

1 intr. desistir ἐν τούτοις γὰρ ἀποδυσπετοῦσιν οἱ ἀποκρινόμενοι πολλάκις Arist.Top.163^b19, περὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν Plu.2.502e, πρὸς τὸ μέγεθος Luc.Rh.Pr.3
•perder la esperanza ἀ. ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τοῦ λαοῦ Clem.Al.Strom.3.16.100, abs. Plb.33.17.2, M.Ant.4.32.
2 lamentar σχέτλια ... ἀ. Alciphr.3.42.2, cf. Hsch.

French (Bailly abrégé)

ἀποδυσπετῶ :
se décourager, se dégoûter.
Étymologie: ἀπό, δυσπετής.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποδυσπετέω: ἀφίσταμαι, ἀπέχομαί τινος ἕνεκεν ἐλλείψεως ὑπομονῆς, Ἀριστ. Τοπ. 8. 14, 4· περί τι Πλούτ. 2. 502Ε· πρός τι Λουκ. Ρητ. διδ. 3.

Russian (Dvoretsky)

ἀποδυσπετέω: терять терпение, бросать с досады, приходить в отчаяние (ἔν τινι Arst.; περί τι Plut.; πρός τι Luc.).

German (Pape)

aus Ungeduld abstehen von etwas, verzweifeln, Arist. Top. 8.14 Luc. Hermot. 5, rhet.praec. 3; περί τι Plut. garr. 2; trotzig sein.