ἄκοινος

English (LSJ)

ἄκοινον, not common, Them.Or.11.142a.

Spanish (DGE)

-ον
1 no común, particular ἄ. ... καὶ ἀπόρρητος πρὸς τοὺς πολλοὺς ἡ τῶν ἔργων παρασκευή Them.Or.11.142a.
2 solitario ἄ. ἐν τῷ κοινῷ solitario en (medio de) la comunidad Gr.Naz.M.36.268C
•subst. τὸ ἄκοινον = soledad τὸ ἄ. ἐν τῷ κοινῷ Gr.Naz.M.35.724B.

German (Pape)

[Seite 75] nicht gemein, Themist.

Greek (Liddell-Scott)

ἄκοινος: -ον, ὁ μὴ κοινός, Θεμιστ. Λόγ. 142Α.

Greek Monolingual

ἄκοινος, -ον (Α) κοινός
αυτός που δεν έχει κοινοποιηθεί, που δεν έχει γίνει γνωστός.