εὔτονος: Difference between revisions

|lstext='''εὔτονος''': -ον, ([[τείνω]]) [[καλῶς]] ἐντεταμένος, ἔχων τόνον, δύναμιν, [[εὔρωστος]], [[ἰσχυρός]], ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἢ τῶν μελῶν [[αὐτοῦ]], Ἱππ. Ἀφ. 1247, Ἀριστ. π. Ζῴων Πορείας 10. 9· τὸ… εὔτονον... σωμάτων καὶ ψυχῶν = [[εὐτονία]], Πλάτ. Νόμ. 815 Α, κλ.· ἐπὶ μηχανῶν, Πολύβ. 8. 7, 2· ἐπὶ ῥήτορος, [[δεινός]], εὔγλωττος, [[εὔτονος]] τῇ λέξει Διον. Ἁλ. τῶν Ἀρχαίων Κρίσις 5. 4· τῆς λέξεως τὸ εὔτονον [[αὐτόθι]] 3. 2. - Ἐπίρρ. -νως, μετὰ τόνου καὶ δυνάμεως, ἰσχυρῶς, Ἀριστοφ. Πλ. 1095. ΙΙ. ἐπὶ τῆς φωνῆς, καλὸν τόνον ἔχουσα, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 5. 7. 1. - Συχνάκις συγχέεται πρὸς τὸ [[ἔντονος]], ὡς ἐν Ἀριστοφ. Ἀχ. 665. - Καθ’ Ἡσύχ.: «[[εὔτονος]]· [[εὐμενής]]. [[γενναῖος]]».