οὐδέ: Difference between revisions

|Definition=neg. Particle, related to [[μηδέ]] as [[οὐ]] to [[μή]], partly Conj., partly Adv.: <span class="sense"><span class="bld">A</span> CONJUNCTION, [[but not]], mostly answering to [[μέν]] (sts. written divisim), <span class="bibl">Il.5.138</span>, <span class="bibl">24.418</span>; without [[μέν]], <span class="bibl">5.21</span>, etc.: sometimes the first [[οὐδέ]], [[but not]], is followed by [[οὐδέ]], [[nor]], ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρῃ, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ <span class="bibl">24.25</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> more freq. [[and not]], [[nor]]: sometimes without a neg. preceding, Κίρκη δ' ὡς ἐνόησεν ἔμ' ἥμενον, οὐδ' ἐπὶ σίτῳ χεῖρας ἰάλλοντα <span class="bibl">Od.10.375</span>; τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>326</span>, cf. <span class="bibl">102</span>,<span class="bibl">259</span>,al.; δεινὸν γάρ, οὐδὲ ῥητόν <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span>756</span>, cf.<span class="bibl">996</span>, <span class="bibl"><span class="title">OT</span>398</span>, <span class="bibl">868</span>(lyr.), <span class="bibl">Hdt.1.97</span>, etc.: after a neg. compd., ὃν ἠτίμησ' Ἀγαμέμνων, οὐδ' ἀπέλυσε θύγατρα <span class="bibl">Il.1.95</span>; ἀνήμεροι γὰρ οὐδὲ πρόσπλατοι ξένοις <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>716</span>; ἄστιπτος οὐδ' οἰκουμένη <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span>2</span>; ἄθικτος οὐδ' οἰκητός <span class="bibl">Id.<span class="title">OC</span>39</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> with a neg. preceding, [[nor]], βρώμης δ' οὐχ ἅπτεαι οὐ. ποτῆτος <span class="bibl">Od.10.379</span>; οὐκέτισοὶ… μένος ἔμπεδον οὐ. τις ἀλκή <span class="bibl">22.226</span>; οὐκ ἔχων βάσιν οὐ. τιν' ἐγχώρων <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span>692</span> (lyr.), cf. <span class="bibl">681</span> (lyr.), <span class="bibl">905</span>,<span class="bibl">955</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Oec.</span>20.2</span>, etc.: sometimes the preceding neg. is itself [[οὐδέ]], = [[and not]], as in <span class="bibl">Od.22.222</span>; [[οὐδέ]], = [[nor]] may be repeated any number of times, e.g. three times in <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>1378</span>.—sometimes the neg. follows the whole word-group instead of preceding it, <b class="b3">σιδήρῳ δὲ οὐδ' ἀργύρῳ χρέωνται οὐδέν</b> but iron [[or]] silver use they not at all, <span class="bibl">Hdt. 1.215</span>; Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ' Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς <span class="bibl">Th.6.55</span>; ἁπλοῦν μὲν οὐ. δίκαιον οὐδὲν ἂν εἰπεῖν ἔχοι <span class="bibl">D.22.4</span>: but <b class="b3">οὐδὲ… οὐδέ</b> never means <b class="b2">neither… nor</b> (like <b class="b3">οὔτε… οὔτε</b>); where this combination occurs, the first [[οὐδέ]] is used without reference to the second, e.g. <b class="b3">καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι</b> and moreover we have [[no]] reason to fear their fortifications, [[nor yet]] their navy, <span class="bibl">Th.1.142</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">III</span> [[οὐδέ]] may also follow [[οὔτε]], by an anacoluth., as in <b class="b3">τε... δέ</b>… (v. οὔτε <span class="bibl">11.3</span>); but [[οὔτε]] cannot follow [[οὐδέ]].—Cf. μηδέ A. 2. </span><span class="sense"><span class="bld">B</span> ADVERB, [[not even]], in Hom. mostly with Advbs., <b class="b3">οὐδ' ῃβαιόν</b> [[not even]] a little, [[no not]] a bit, [[not at all]], <span class="bibl">Il.2.386</span>; οὐ. τυτθόν <span class="bibl">1.354</span>; οὐ. μίνυνθα <span class="bibl">20.27</span>; so also <b class="b3">ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί</b> he has [[no]] sense, [[no not even]] a little, <span class="bibl">14.141</span>, cf. <span class="bibl">Od.21.288</span>; τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐ. ζῶντες <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>329a</span>: freq. in Att., <b class="b3">τούτῳ μὲν οὐ. διελέγετο</b> he did [[not even]] exchange words with him, <span class="bibl">Lys.3.31</span>, cf. <span class="bibl">Ar.<span class="title">Nu.</span>425</span>; οὐδ', εἰ γέγονεν, οἶδα <span class="bibl">D.18.70</span>, etc.: in the same sense, οὐ. γ' <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span> 97a</span>, <span class="bibl">97b</span>, <span class="bibl">106b</span>; οὐ. γ' αὖ <span class="bibl">Id.<span class="title">R.</span>499a</span>; οὐ. μήν <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>3.3.50</span>, etc.; Ep. οὐ. μέν <span class="bibl">Il.9.374</span>, etc.: in Att. freq. with [[εἷς]] (whence [[οὐδείς]]), οὐδ' ἂν εἷς θύσειεν <span class="bibl">Ar.<span class="title">Pl.</span>137</span>: sometimes without elision, <b class="b3">οὐδὲ εἷς</b> ib.<span class="bibl">1182</span>, <span class="bibl">Herod.1.45</span>; οὐκ ἄλλ' οὐ. ἕν <span class="bibl">Ar.<span class="title">Pl.</span>138</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Ra.</span>927</span>; also οὐ. καθ' ἕν <span class="bibl">Th.2.87</span>; οὐ. παρ' ἑνός <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>2.3.10</span>, etc.—This [[οὐδέ]] freq. follows [[καί]], [[and not even]], <b class="b3">καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καὶ</b>… <span class="bibl">Th.7.56</span>, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>3.2.4</span>, etc.; also <b class="b3">ἀλλ' οὐδέ</b>, most freq. in phrase <b class="b3">ἀλλ' οὐδ' ὧς</b>… <span class="bibl">Il.7.263</span>,<span class="bibl">9.351</span>, etc. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> <b class="b2">also not, not… either, nor yet</b>... <b class="b3">ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν</b>;Answ. [[οὐδαμῶς]]…; Qu. <b class="b3">τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως</b>;Answ. οὐ. τῆς δικαίας <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>349b</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Ap.</span>19d</span>,<span class="bibl">21d</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>3.11.4</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">C</span> Repetition of [[οὐδέ]] and combination with [[οὐ]]: </span><span class="sense"><span class="bld">I</span> in Relat. as well as antec. clause, ὥσπερ οὐδ' ηὔχετο, οὐδ' ᾤετο Pl.<span class="title">Alc.</span>2.141a, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>1.6.18</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> <b class="b3">οὐ γὰρ οὐδέ</b>, as ἀλλ' οὐ γὰρ οὐ. νουθετεῖν ἔξεστί σε <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>595</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Aj.</span>1242</span>, <span class="bibl"><span class="title">OT</span>287</span>, etc.; <b class="b3">οὐ. γὰρ οὐ</b>. <span class="bibl">Il.5.22</span>, <span class="bibl">6.130</span>, <span class="bibl">Od.8.32</span>, <span class="bibl">Hdt.4.16</span>, etc.; <b class="b3">οὐ. μὲν οὐ</b>. <span class="bibl">Il.2.703</span>, etc.; <b class="b3">οὐ μὰν οὐ</b>. <span class="bibl">23.441</span>, etc.; cf. [[οὐ]] c.</span>

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0409.png Seite 409]] eigtl. [[nicht aber]], [[aber nicht]], in welcher Bdtg man aber lieber οὐ δέ getrennt schrieb, wenigstens bei den Attikern; bei Hom. kann es einzeln noch so übersetzt werden, χραύσῃ μέν τ' αὐλῆς ὑπεράλμενον, οὐδὲ δαμάσσῃ, Il. 5, 138, vgl. 24, 418; ἔνθ' [[ἤτοι]] [[Μενέλαος]] ἀνώγει πάντας Ἀχαιοὺς – οὐδ' Ἀγαμέμνονι [[πάμπαν]] ἑήνδανε, Od. 3, 141; u. beim Entgegensetzen einzelner Wörter, Οὖτίς με κτείνει δόλῳ οὐδὲ βίηφιν, nicht aber mit Gewalt, 9, 408; γυνὴ μὲν οὐδ' ἀνὴρ ἔφυς, Soph. El. 997; vgl. noch Aesch. καὶ ζῶν με δαίσεις οὐδὲ πρὸς βωμῷ σφαγείς, Eum. 295; ὡς δούλους σαφῶς πατὴρ ἄρ' ἐξέφυσεν, οὐδ' ἐλευθέρους, Soph. Phil. 984, öfter. – Gew. 1)[[ und nicht]], [[auch nicht]], ganze Sätze so verbindend, daß sie nicht gleichgestellt werden, sondern daß der zweite, als ein neu hinzukommender, vom vorigen unterschieden hervorgehoben wird, Hom. u. Folgde; ὃν ἠτίμησ' [[Ἀγαμέμνων]], οὐδ' ἀπέλυσε θύγατρα, Il. 1, 95; Hom. verbindet oft οὐδὲ μὲν [[οὐδέ]], aber doch nun nicht, auch ganz und gar nicht, 2, 703. 5, 22. 6, 130. 10, 299; οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικεν, Il. 12, 212; οὐδὲ γὰρ [[οὐδέ]] τις [[ἄλλος]], Od. 8, 32 (vgl. 3); δάμναται οὐρανίαν γένναν οὐδὲ λήξει, Aesch. Prom. 165; ἐγώ σφε θάψω, οὐδ' αἰσχύνομαι, Spt. 1020; auch mit vorausgehendem negativem Satze, σὺ δ' οὐκ [[ἄπειρος]] οὐδ' ἐμοῦ διδασκάλου χρῄζεις, und bedarfst auch nicht, Prom. 373; λεληθέναι σε φημὶ σὺν τοῖς φιλτάτοις αἴσχισθ' ὁμιλοῦντ' οὐδ' ὁρᾶν, ἵν' εἶ κακοῦ, Soph. O. R. 367, öfter; u. in Prosa überall, οὐκ ἔγωγε αὐτοὺς διώξω· οὐδὲ ἐρεῖ [[οὐδείς]], Xen. An. 1, 4, 8, Folgde. Bisweilen ist aus [[οὐδέ]] eine Negation zum vorangehenden Satzgliede zu ergänzen: ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ' ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγένοντο, von dieser und auch von keiner andern Frau, d. i. er hatte von dieser Frau keine Kinder und auch von keiner andern Frau, Her. 5, 92, 2. – Hom. hat auch<b class="b2"> [[οὐδέ]] τε</b>, und auch nicht, Il. 1, 406. 11, 437. – 2) so auch in der Frage, wie das einfache οὐ, <b class="b2">nicht auch?</b> οὐδὲ γὰρ [[οὗτος]] δολίαν ἄτην οἴκοισιν ἔθηκε; Aesch. Ag. 1504; οὐδ' [[ὄνομα]] πρὸς τούτων ξυνεμπόρων ἔχεις, Soph. Tr. 317. 1012. – 3) mitten im Satze, wenn es sich nur auf ein einzelnes Wort bezieht, ist[[ es auch nicht]], [[nicht einmal]], ἀλλ' οὐδ' ὥς, auch so, auch unter diesen Umständen nicht, oft bei Hom., und so οὐδ' ἠβαιόν, οὐδὲ τυτθόν, οὐδὲ μικρόν, auch nicht ein wenig, gar nicht, οὐκ ήξίωσαν οὐδὲ προσβλέψαι τὸ [[πᾶν]], Aesch. Prom 215, öfter; auch noch mit hinzutretendem πέρ, [[οὐδέ]] περ θανών, ούδέ περ κρατῶν, Aesch. Ch. 497 Suppl. 394; ἀρχὴν κλύειν άν οὐδ' [[ἅπαξ]] ἐβουλόμην, Soph. Phil. 1223; ἀλλ' οὐδ' ἐςιδεῖν δύναμαί σε, O. R. 1303; so οὐδὲ ἕν, Ar. Plut. 138; οὐδ' ἑνί, auch nicht [[Einem]], nachdrücklicher als οὐδενί, Xen. An. 3, 2, 31 (vgl. [[οὐδείς]], ούδέτερος); u. so ist auch eigtl. die homerische Vrbdg οὐδὲ μὲν [[οὐδέ]] zu erkl., wo sich das zweite [[οὐδέ]] auf ein einzelnes Wort bezieht, vgl. noch Xen. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἐψεύσατο, Cyr. 7, 2, 20; oft ergiebt der Zusammenhang den Gegensatz, ἴστε ὅτι οὐδ' ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον, auch ich würde nicht mich auflehnen, nämlich wie Xenophon gesagt hat, daß er sich nicht auflehnen werde, An. 5, 9, 32. Noch mehr hervorgehoben durch [[ἀλλά]], οὐκ εἰς τὸ [[ἴδιον]] κατεθέμην [[ἐμοί]], ἀλλ' οὐδὲ καθηδυπάθησα, Xen. An. 1, 3, 3 (vgl. Diphil. bei Ath. VI, 236 c, τοῦτό μοι τὸ [[δεῖπνον]] ἀλλ' οὐδ' αἷμ' ἔχει); [[ἐλπίζω]] [[μέντοι]], οὐδὲ τοὺς πολεμίους μενεῖν ἔτι (auch nicht), οὐδὲ γὰρ νῦν ἐθέλουσι καταβαίνειν, denn auch jetzt nicht einmal, 4, 6, 18; ὥσπερ οὐδὲ γεωργοῦ ἀργοῦ οὐδὲν [[ὄφελος]] [[οὕτως]] οὐδὲ στρατηγοῦ ἀργοῦ οὐδὲν [[ὄφελος]] εἶναι, Cyr. 1, 6, 18; [[τότε]] μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες, Plat. Rep. I, 329 b. – 4) fangen zwei auf einander folgende Satzglieder mit [[οὐδέ]] an, so werden sie nicht in wechselseitiger Beziehung zu einander gleichgestellt, wie bei [[οὔτε]] – [[οὔτε]], sondern nur einfach an einander gereiht, [[nicht]]. – [[und nicht]], [[auch nicht]], οὐκ ἔχων βάσιν, [[οὐδέ]] τιν' ἐγχώρων – οὐδ' ὃς θερμοτάταν αἱμάδα κατευνάσειεν, Soph. Phil. 687 ff.; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' [[ἔνθα]] ναίεις, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, wo durch dieses wiederholte [[auch nicht]] ein größerer Nachdruck bezweckt wird, als durch das gleichstellende [[οὔτε]], vgl. O. R. 1378; οὐδ' ηὔχετο οὐδ' ᾤετο, Plat. Alc. II, 141 a; bei Thuc. 1, 142, καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικόν, ist das erste [[οὐδέ]] auf den ganzen Satz, das zweite auf das einzelne Wort zu beziehen, nicht einmal ihre Verschanzung ist zu fürchten, noch auch die Flotte; vgl. Xen. An. 3, 1, 27; zuweilen folgt es auf [[οὔτε]], wo es auch wieder eine neue Negation fast unvermuthet hinzufügt und diese dadurch nachdrücklicher hervorhebt, [[οὔτε]] νικήσας λόγῳ, οὔτ' εἰς ἔλεγχον χειρὸς οὐδ' ἔργου μολών, Soph. O. C. 1299, was wir übersetzen können »geschweige denn der That«; ὅτι [[οὔτε]] [[πολιτεία]], [[οὔτε]] [[πόλις]], [[οὐδέ]] γε ἀνὴρ ὁμοίως [[μήποτε]] γένηται [[τέλεος]], Plat. Rep. VI, 499 b; vgl. Il. 1, 114, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι [[χερείων]] οὐ [[δέμας]], οὐδὲ φυήν, οὔτ' ἂρ φρένας [[οὔτε]] τι ἔργα, wo die letzten beiden Bestimmungen gleichgestellt sind; auch andere Abwechselungen finden sich, wie Eur. Hipp. 1336, ὃς [[οὔτε]] πίστιν, [[οὔτε]] μάντεων ὄπα ἔμεινας οὐδ' ἤλεγξας, οὐ χρόνῳ μακρῷ σκέψιν γ' ἔνειμας; Her. 1, 138, ἐς ποταμὸν δὲ [[οὔτε]] ἐνουρέουσι, [[οὔτε]] ἐμπτύουσι, οὐ χεῖρας ἐναπονίζονται, οὐδ' ἄλλον οὐδένα περιορέωσι, wo sich das letzte Glied von dem vorigen merklich unterscheidend ihm gegenübertritt. – Auffallender ist dies Eiutreten von οὐδὲ nach einem einfachen [[οὔτε]], was der Construction immer eine merkliche Anakoluthie giebt, οὔτ' εἴ τι [[μῆκος]] τῶν λόγων ἔθου [[πλέον]] θαυμάσας ἔχω, οὐδ' εἰ πρὸ τοὐ μοῦ προὔλαβες τὰ τῶνδ' ἔπη, Soph. O. C. 1143; vgl. Plat. καὶ οὔθ' ὅ, τι πέπονθεν οἶδεν οὐδ' ἔχει φ ράσαι, er weiß weder, was ihm widerfahren, noch kann er es auch sagen, Phaedr. 255 d; auch nach einem vorangehenden τέ (vgl. [[οὔτε]]), πόλεμός τε οὐκ ἐνῆν οὐδὲ [[στάσις]], Polit. 271 c. – Es folgen auf [[οὐδέ]] dieselben Partikeln wie bei οὐ, οὐδὲ γάρ, [[οὐδέ]] γε, οὐδὲ μέν, wo überall diese ihre eigenthümliche Bedeutung beibehalten.

|sltr=[[οὐδέ]] <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[following]] [[affirmative]] sent., cl.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> and… [[not]] ὡς δ' [[ἄφαντος]] ἔπελες, οὐδὲ φῶτες [[ἄγαγον]] (O. 1.46) ὣς ἔννεπεν, οὐδ' ἀκράντοις ἐφάψατο ἔπεσι (O. 1.86) περὶ θνατῶν δ' [[ἔσσεσθαι]] μάντιν ἔξοχον, [[οὐδέ]] ποτ ἐκλείψειν γενεάν (O. 6.51) ἤρειδεν δέ μιν [[Φοῖβος]], οὐδ' Ἀίδας ἀκινήταν ἔχε ῥάβδον (O. 9.33) [[οὐδέ]] μιν φόρμιγγες δέκονται (P. 1.97) φρενῶν [[ἔλαχε]] καρπὸν ἀμώμητον, οὐδ' ἀπάταισι θυμὸν τέρπεται (P. 2.74) οὐδ' ἀπίθησέ νιν, ἀλλ (P. 4.36) οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι ᾤχοντ' ἀγλαοί, ἀλλ (P. 4.82) οὐδ' ἀλλοτρίων ἔρωτες ἀνδρὶ φέρειν κρέσσονες (N. 3.30) [[οὐδέ]] [[μίν]] ποτε [[φόβος]] [[ἀνδροδάμας]] ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν (N. 3.39) οὐδὲ θερμὸν [[ὕδωρ]] τόσον γε μαλθακὰ τεύχει γυῖα (N. 4.4) σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῖον ἄνεμον [[ἔμαθον]] οὐδ' ὑπὸ κέρδει [[βλάβεν]] (N. 7.18) οὐδ' Ὑπερμήστρα παρεπλάγχθη (N. 10.6) οὐδ' ἀμόχθῳ καρδίᾳ προσφέρων τόλμαν παραιτεῖται [[χάριν]] (N. 10.30) οὐδὲ παναγυρίων ξυνᾶν ἀπεῖχον καμπύλον [[δίφρον]] (I. 4.28) οὐδ' ἔστιν [[οὕτω]] [[βάρβαρος]] [[οὔτε]] [[παλίγγλωσσος]] [[πόλις]], ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει [[κλέος]] (I. 6.24) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> adversative, [[but]] — [[not]] οὐδ' ἔλαθ Αἴπυτον ἐν παντὶ χρόνῳ κλέπτοισα θεοῖο [[γόνον]] (O. 6.36) οὐδ' ἔλαθε σκοπόν (P. 3.27) [[οὐδέ]] ποτε ξενίαν [[οὖρος]] ἐμπνεύσαις ὑπέστειλ' [[ἱστίον]] ἀμφὶ τράπεζαν (I. 2.39) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> [[following]] a neg. sent., [[phrase]], [[nor]] <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> κέκριται [[πεῖρας]] οὔ τι θανάτου, οὐδ' [[ὁπότε]] (O. 2.32) οὐ χθόνα ταράσσοντες ἐν χερὸς ἀκμᾷ οὐδὲ πόντιον [[ὕδωρ]] ἀλλὰ (O. 2.64) [[οὐκ]] [[ἔμειν]]' [[ἐλθεῖν]] τράπεζαν νυμφίαν οὐδὲ παμφώνων ἰαχὰν ὑμεναίων (P. 3.17) “οὔ τί που [[οὗτος]] [[Ἀπόλλων]] οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι [[πόσις]] Ἀφροδίτας” P.4.87. “οὐ πρέπει νῷνχαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν τιμὰν [[δάσασθαι]]” (P. 4.148) [[οὐκ]] ἐρίζων [[ἀντία]] τοῖς ἀγαθοῖς οὐδὲ μακύνων [[τέλος]] [[οὐδέν]] (P. 4.286) οὔ μιν ἄλυξεν, οὐδὲ μὰν βασιλεὺς Γιγάντων (P. 8.17) [[καίπερ]] ἐφαμερίαν [[οὐκ]] εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας [[ἄμμε]] [[πότμος]] ἅντιν' ἔγραψε [[δραμεῖν]] [[ποτὶ]] στάθμαν (N. 6.6) αἰσιᾶν οὐ κατ' ὀρνίχων ὁδόν· οὐδὲ [[Κρονίων]] ἀστεροπὰν ἐλελίξαις [[οἴκοθεν]] μαργουμένους στείχειν ἐπώτρυν (N. 9.19) ἀλλ' οὔ νιν φλάσαν οὐδ ἀνέχασσαν (N. 10.69) οὐ [[φιλοκερδής]] πω τότ' ἦν οὐδ [[ἐργάτις]]· οὐδ ἐπέρναντο γλυκεῖαι μαλθακόφωνοι ἀοιδαί (I. 2.6) —7. οὐ γὰρ [[πάγος]] οὐδὲ [[προσάντης]] ἁ [[κέλευθος]] γίνεται (I. 2.33) [[οὔτοι]] τετύφλωται μακρὸς [[μόχθος]] [[ἀνδρῶν]] οὐδ' ὁπόσαι δαπάναι ἐλπίδων ἔκνιξ ὄπιν† (I. 5.57) κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει ([[varia lectio|v.l.]] οὐ κὶς) fr. 222. 2. [[στῆναι]] μὲν οὐ [[θέμις]] οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς ?fr. 358. irregularly coordinated, ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει [[κλέος]] οὐδ' ἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.26) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[οὔτε]] [[οὐδέ]]. τοῖς [[οὔτε]] [[νόστος]] [[ὁμῶς]] [[ἔπαλπνος]] ἐν Πυθιάδι κρίθη, οὐδὲ μολόντων πὰρ ματέρ' ἀμφὶ [[γέλως]] γλυκὺς ὦρσεν [[χάριν]] (P. 8.85) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> τε οὐ [[οὐδέ]]. Οὐλυμπίᾳ τε Θεόγνητον οὐ κατελέγχεις, οὐδὲ Κλειτομάχοιο νίκαν [[Ἰσθμοῖ]] θρασύγυιον (P. 8.37) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> οὐδὲ [[οὐδέ]]. ἐξίκετ' οὐδ ἀνέμους ἔ[λ]ᾳ[θ]εν οὐδὲ τὸν εὐρυφαρέτραν ἑκαβόλον (Pae. 6.110) οὐδὲ πελέκεις οὐδὲ [[Σειρήν]] (“[οὐ]-οὐδὲ οὐδὲ to be presumed, Zuntz, C. R., 1935, 5) ?fr. 339.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> [[οὔτοι]] [[οὐδέ]]. [[οὔτοι]] με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισᾶν ἐπαίδευσαν κλυταὶ [[Θῆβαι]] fr. 198a.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>f</b> fragg. ]γονουτουν ἀμπελ[ ]ιατων οὐδ' Ἀχελωιο[ (οὔτ' ὦν οὐδὲ vid. Lobel) Πα. 13. c. 11. ἀνδροφθόρον, οὐδὲ [[σιγᾷ]] κατερρύη fr. 177b. ]αιων [[οὐδέ]] μ[ιν fr. 51 f. c. 5.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> [[not]]… [[even]] οὐδ' ἂν [[χρόνος]] δύναιτο [[θέμεν]] (O. 2.16) οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων [[ἄτερ]] κοιρανέοντι χοροὺς [[οὔτε]] δαῖτας (Schneidewin: [[οὔτε]] codd.) (O. 14.8) ἀλλ' οὐδὲ [[ταῦτα]] νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) τὰν οὐδὲ Πορφυρίων μάθεν (P. 8.12) τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ' ἀοιδαὶ [[ἔλιπον]] (Boeckh: [[οὔτε]] codd.) (I. 8.56)