οὐδέ

English (LSJ)

neg. Particle, related to μηδέ as οὐ to μή, partly Conj., partly Adv.:
A CONJUNCTION, but not, mostly answering to μέν (sts. written divisim), Il.5.138, 24.418; without μέν, 5.21, etc.: sometimes the first οὐδέ, but not, is followed by οὐδέ, nor, ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρῃ, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ 24.25.
II more freq. and not, nor: sometimes without a neg. preceding, Κίρκη δ' ὡς ἐνόησεν ἔμ' ἥμενον, οὐδ' ἐπὶ σίτῳ χεῖρας ἰάλλοντα Od.10.375; τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος A.Pr.326, cf. 102,259,al.; δεινὸν γάρ, οὐδὲ ῥητόν S.Ph.756, cf.996, OT398, 868(lyr.), Hdt.1.97, etc.: after a neg. compd., ὃν ἠτίμησ' Ἀγαμέμνων, οὐδ' ἀπέλυσε θύγατρα Il.1.95; ἀνήμεροι γὰρ οὐδὲ πρόσπλατοι ξένοις A.Pr.716; ἄστιπτος οὐδ' οἰκουμένη S.Ph.2; ἄθικτος οὐδ' οἰκητός Id.OC39.
2 with a neg. preceding, nor, βρώμης δ' οὐχ ἅπτεαι οὐ. ποτῆτος Od.10.379; οὐκέτισοὶ… μένος ἔμπεδον οὐ. τις ἀλκή 22.226; οὐκ ἔχων βάσιν οὐ. τιν' ἐγχώρων S.Ph.692 (lyr.), cf. 681 (lyr.), 905,955, X.Oec.20.2, etc.: sometimes the preceding neg. is itself οὐδέ, = and not, as in Od.22.222; οὐδέ, = nor may be repeated any number of times, e.g. three times in S.OT1378.—sometimes the neg. follows the whole word-group instead of preceding it, σιδήρῳ δὲ οὐδ' ἀργύρῳ χρέωνται οὐδέν but iron or silver use they not at all, Hdt. 1.215; Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ' Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς Th.6.55; ἁπλοῦν μὲν οὐ. δίκαιον οὐδὲν ἂν εἰπεῖν ἔχοι D.22.4: but οὐδὲ… οὐδέ never means neither… nor (like οὔτε… οὔτε); where this combination occurs, the first οὐδέ is used without reference to the second, e.g. καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι and moreover we have no reason to fear their fortifications, nor yet their navy, Th.1.142.
III οὐδέ may also follow οὔτε, by an anacoluth., as in τε... δέ… (v. οὔτε II.3); but οὔτε cannot follow οὐδέ.—cf. μηδέ A. 2.
B ADVERB, not even, in Hom. mostly with Advbs., οὐδ' ῃβαιόν not even a little, no not a bit, not at all, Il.2.386; οὐ. τυτθόν 1.354; οὐ. μίνυνθα 20.27; so also ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί he has no sense, no not even a little, 14.141, cf. Od.21.288; τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐ. ζῶντες Pl.R. 329a: freq. in Att., τούτῳ μὲν οὐ. διελέγετο he did not even exchange words with him, Lys.3.31, cf. Ar.Nu.425; οὐδ', εἰ γέγονεν, οἶδα D.18.70, etc.: in the same sense, οὐ. γ' Pl.Phd. 97a, 97b, 106b; οὐ. γ' αὖ Id.R.499a; οὐ. μήν X.Cyr.3.3.50, etc.; Ep. οὐ. μέν Il.9.374, etc.: in Att. freq. with εἷς (whence οὐδείς), οὐδ' ἂν εἷς θύσειεν Ar.Pl.137: sometimes without elision, οὐδὲ εἷς ib.1182, Herod.1.45; οὐκ ἄλλ' οὐ. ἕν Ar.Pl.138, cf. Ra.927; also οὐ. καθ' ἕν Th.2.87; οὐ. παρ' ἑνός X.Cyr.2.3.10, etc.—This οὐδέ freq. follows καί, and not even, καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καὶ… Th.7.56, cf. X.An.3.2.4, etc.; also ἀλλ' οὐδέ, most freq. in phrase ἀλλ' οὐδ' ὧς… Il.7.263,9.351, etc.
II also not, not… either, nor yet... ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοκεῖ τί σοι ἂν ἐθέλειν πλέον ἔχειν;Answ. οὐδαμῶς…; Qu. τί δέ; τῆς δικαίας πράξεως;Answ. οὐ. τῆς δικαίας Pl.R. 349b, cf. Ap.19d,21d, X.Mem.3.11.4.
C Repetition of οὐδέ and combination with οὐ:
I in Relat. as well as antec. clause, ὥσπερ οὐδ' ηὔχετο, οὐδ' ᾤετο Pl.Alc.2.141a, cf. X.Cyr.1.6.18.
II οὐ γὰρ οὐδέ, as ἀλλ' οὐ γὰρ οὐ. νουθετεῖν ἔξεστί σε S.El.595, cf. Aj.1242, OT287, etc.; οὐ. γὰρ οὐ. Il.5.22, 6.130, Od.8.32, Hdt.4.16, etc.; οὐ. μὲν οὐ. Il.2.703, etc.; οὐ μὰν οὐ. 23.441, etc.; cf. οὐ c.

German (Pape)

[Seite 409] eigtl. nicht aber, aber nicht, in welcher Bdtg man aber lieber οὐ δέ getrennt schrieb, wenigstens bei den Attikern; bei Hom. kann es einzeln noch so übersetzt werden, χραύσῃ μέν τ' αὐλῆς ὑπεράλμενον, οὐδὲ δαμάσσῃ, Il. 5, 138, vgl. 24, 418; ἔνθ' ἤτοι Μενέλαος ἀνώγει πάντας Ἀχαιοὺς – οὐδ' Ἀγαμέμνονι πάμπαν ἑήνδανε, Od. 3, 141; u. beim Entgegensetzen einzelner Wörter, Οὖτίς με κτείνει δόλῳ οὐδὲ βίηφιν, nicht aber mit Gewalt, 9, 408; γυνὴ μὲν οὐδ' ἀνὴρ ἔφυς, Soph. El. 997; vgl. noch Aesch. καὶ ζῶν με δαίσεις οὐδὲ πρὸς βωμῷ σφαγείς, Eum. 295; ὡς δούλους σαφῶς πατὴρ ἄρ' ἐξέφυσεν, οὐδ' ἐλευθέρους, Soph. Phil. 984, öfter. – Gew. 1) und nicht, auch nicht, ganze Sätze so verbindend, daß sie nicht gleichgestellt werden, sondern daß der zweite, als ein neu hinzukommender, vom vorigen unterschieden hervorgehoben wird, Hom. u. Folgde; ὃν ἠτίμησ' Ἀγαμέμνων, οὐδ' ἀπέλυσε θύγατρα, Il. 1, 95; Hom. verbindet oft οὐδὲ μὲν οὐδέ, aber doch nun nicht, auch ganz und gar nicht, 2, 703. 5, 22. 6, 130. 10, 299; οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικεν, Il. 12, 212; οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος, Od. 8, 32 (vgl. 3); δάμναται οὐρανίαν γένναν οὐδὲ λήξει, Aesch. Prom. 165; ἐγώ σφε θάψω, οὐδ' αἰσχύνομαι, Spt. 1020; auch mit vorausgehendem negativem Satze, σὺ δ' οὐκ ἄπειρος οὐδ' ἐμοῦ διδασκάλου χρῄζεις, und bedarfst auch nicht, Prom. 373; λεληθέναι σε φημὶ σὺν τοῖς φιλτάτοις αἴσχισθ' ὁμιλοῦντ' οὐδ' ὁρᾶν, ἵν' εἶ κακοῦ, Soph. O. R. 367, öfter; u. in Prosa überall, οὐκ ἔγωγε αὐτοὺς διώξω· οὐδὲ ἐρεῖ οὐδείς, Xen. An. 1, 4, 8, Folgde. Bisweilen ist aus οὐδέ eine Negation zum vorangehenden Satzgliede zu ergänzen: ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ' ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγένοντο, von dieser und auch von keiner andern Frau, d. i. er hatte von dieser Frau keine Kinder und auch von keiner andern Frau, Her. 5, 92, 2. – Hom. hat auch οὐδέ τε, und auch nicht, Il. 1, 406. 11, 437. – 2) so auch in der Frage, wie das einfache οὐ, nicht auch? οὐδὲ γὰρ οὗτος δολίαν ἄτην οἴκοισιν ἔθηκε; Aesch. Ag. 1504; οὐδ' ὄνομα πρὸς τούτων ξυνεμπόρων ἔχεις, Soph. Tr. 317. 1012. – 3) mitten im Satze, wenn es sich nur auf ein einzelnes Wort bezieht, ist es auch nicht, nicht einmal, ἀλλ' οὐδ' ὥς, auch so, auch unter diesen Umständen nicht, oft bei Hom., und so οὐδ' ἠβαιόν, οὐδὲ τυτθόν, οὐδὲ μικρόν, auch nicht ein wenig, gar nicht, οὐκ ήξίωσαν οὐδὲ προσβλέψαι τὸ πᾶν, Aesch. Prom 215, öfter; auch noch mit hinzutretendem πέρ, οὐδέ περ θανών, ούδέ περ κρατῶν, Aesch. Ch. 497 Suppl. 394; ἀρχὴν κλύειν άν οὐδ' ἅπαξ ἐβουλόμην, Soph. Phil. 1223; ἀλλ' οὐδ' ἐςιδεῖν δύναμαί σε, O. R. 1303; so οὐδὲ ἕν, Ar. Plut. 138; οὐδ' ἑνί, auch nicht Einem, nachdrücklicher als οὐδενί, Xen. An. 3, 2, 31 (vgl. οὐδείς, ούδέτερος); u. so ist auch eigtl. die homerische Vrbdg οὐδὲ μὲν οὐδέ zu erkl., wo sich das zweite οὐδέ auf ein einzelnes Wort bezieht, vgl. noch Xen. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἐψεύσατο, Cyr. 7, 2, 20; oft ergiebt der Zusammenhang den Gegensatz, ἴστε ὅτι οὐδ' ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον, auch ich würde nicht mich auflehnen, nämlich wie Xenophon gesagt hat, daß er sich nicht auflehnen werde, An. 5, 9, 32. Noch mehr hervorgehoben durch ἀλλά, οὐκ εἰς τὸ ἴδιον κατεθέμην ἐμοί, ἀλλ' οὐδὲ καθηδυπάθησα, Xen. An. 1, 3, 3 (vgl. Diphil. bei Ath. VI, 236 c, τοῦτό μοι τὸ δεῖπνον ἀλλ' οὐδ' αἷμ' ἔχει); ἐλπίζω μέντοι, οὐδὲ τοὺς πολεμίους μενεῖν ἔτι (auch nicht), οὐδὲ γὰρ νῦν ἐθέλουσι καταβαίνειν, denn auch jetzt nicht einmal, 4, 6, 18; ὥσπερ οὐδὲ γεωργοῦ ἀργοῦ οὐδὲν ὄφελος οὕτως οὐδὲ στρατηγοῦ ἀργοῦ οὐδὲν ὄφελος εἶναι, Cyr. 1, 6, 18; τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες, Plat. Rep. I, 329 b. – 4) fangen zwei auf einander folgende Satzglieder mit οὐδέ an, so werden sie nicht in wechselseitiger Beziehung zu einander gleichgestellt, wie bei οὔτε – οὔτε, sondern nur einfach an einander gereiht, nicht. – und nicht, auch nicht, οὐκ ἔχων βάσιν, οὐδέ τιν' ἐγχώρων – οὐδ' ὃς θερμοτάταν αἱμάδα κατευνάσειεν, Soph. Phil. 687 ff.; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' ἔνθα ναίεις, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, wo durch dieses wiederholte auch nicht ein größerer Nachdruck bezweckt wird, als durch das gleichstellende οὔτε, vgl. O. R. 1378; οὐδ' ηὔχετο οὐδ' ᾤετο, Plat. Alc. II, 141 a; bei Thuc. 1, 142, καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικόν, ist das erste οὐδέ auf den ganzen Satz, das zweite auf das einzelne Wort zu beziehen, nicht einmal ihre Verschanzung ist zu fürchten, noch auch die Flotte; vgl. Xen. An. 3, 1, 27; zuweilen folgt es auf οὔτε, wo es auch wieder eine neue Negation fast unvermutet hinzufügt und diese dadurch nachdrücklicher hervorhebt, οὔτε νικήσας λόγῳ, οὔτ' εἰς ἔλεγχον χειρὸς οὐδ' ἔργου μολών, Soph. O. C. 1299, was wir übersetzen können »geschweige denn der Tat«; ὅτι οὔτε πολιτεία, οὔτε πόλις, οὐδέ γε ἀνὴρ ὁμοίως μήποτε γένηται τέλεος, Plat. Rep. VI, 499 b; vgl. Il. 1, 114, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων οὐ δέμας, οὐδὲ φυήν, οὔτ' ἂρ φρένας οὔτε τι ἔργα, wo die letzten beiden Bestimmungen gleichgestellt sind; auch andere Abwechselungen finden sich, wie Eur. Hipp. 1336, ὃς οὔτε πίστιν, οὔτε μάντεων ὄπα ἔμεινας οὐδ' ἤλεγξας, οὐ χρόνῳ μακρῷ σκέψιν γ' ἔνειμας; Her. 1, 138, ἐς ποταμὸν δὲ οὔτε ἐνουρέουσι, οὔτε ἐμπτύουσι, οὐ χεῖρας ἐναπονίζονται, οὐδ' ἄλλον οὐδένα περιορέωσι, wo sich das letzte Glied von dem vorigen merklich unterscheidend ihm gegenübertritt. – Auffallender ist dies Eiutreten von οὐδὲ nach einem einfachen οὔτε, was der Construction immer eine merkliche Anakoluthie giebt, οὔτ' εἴ τι μῆκος τῶν λόγων ἔθου πλέον θαυμάσας ἔχω, οὐδ' εἰ πρὸ τοὐ μοῦ προὔλαβες τὰ τῶνδ' ἔπη, Soph. O. C. 1143; vgl. Plat. καὶ οὔθ' ὅ, τι πέπονθεν οἶδεν οὐδ' ἔχει φ ράσαι, er weiß weder, was ihm widerfahren, noch kann er es auch sagen, Phaedr. 255 d; auch nach einem vorangehenden τέ (vgl. οὔτε), πόλεμός τε οὐκ ἐνῆν οὐδὲ στάσις, Polit. 271 c. – Es folgen auf οὐδέ dieselben Partikeln wie bei οὐ, οὐδὲ γάρ, οὐδέ γε, οὐδὲ μέν, wo überall diese ihre eigenthümliche Bedeutung beibehalten.

French (Bailly abrégé)

nég.
1 et ne… pas, et non : γυνὴ μὲν οὐδ' ἀνὴρ ἔφυς SOPH tu es née femme et non homme;
2 et ne… pas, pour marquer une simple liaison entre deux propos. : Κίρκη δ' ὡς ἐνόησεν ἔμ' ἥμενον οὐδ' ἐπὶ σίτῳ χεῖρας ἰάλλοντα OD lorsque Circé s'aperçut que je restais assis sans toucher à la nourriture ; à cette construct. se rattache l'emploi de οὐδὲ… οὐδέ, pour marquer une corrélat. : ὥσπερ οὐδὲ γεωργοῦ ἀργοῦ οὐδὲν ὄφελος οὕτως οὐδὲ στρατηγοῦ ἀργοῦντος οὐδὲν ὄφελος εἶναι XÉN comme on ne peut tirer aucun parti d'un cultivateur négligent, de même d'un général négligent il n'y a aucun parti à tirer;
3 et… non pas même, ni même (lat. ne… quidem) : ἀλλ' οὐδ' ἐσιδεῖν δύναμαί σε SOPH mais je ne puis même pas te contempler ; οὐδὲ εἷς THC pas même un ; οὐδ' εἰ ATT pas même si ; οὐδ' ἠβαιόν IL pas même un peu;
4 οὐδέ est qqf répété dans une même propos. pour donner plus de force à l'idée nég. : οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικεν IL il ne semble pas du tout ; οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος IL, OD ni aucun autre en effet, absolument aucun autre.
Étymologie: οὐ, δέ.

Russian (Dvoretsky)

οὐδέ:
1 и не, также не: οὐ. γὰρ οὐ., οὐ. μὲν οὐ. или οὐ. μὰν οὐ. Hom. ибо решительно никогда; οὐ. τὰ περὶ τῆς δίκης ἄρα ἐπύθεσθε; Plat. и вы ничего не узнали об обстоятельствах судебного процесса?; σιδήρῳ δὲ οὐδ᾽ ἀργύρῳ χρέονται οὐδέν Her. (массагеты) не употребляют ни железа, ни серебра; οὐ. … οὐ. ни … ни; οὐ. εἷς Thuc. ни один;
2 но не, а не (δόλῳ οὐ. βίηφιν Hom.; δοῦλος οὐδ᾽ ἐλεύθερος Soph.);
3 (и) даже не: οὐδ᾽ ἠβαιόν Hom. даже в ничтожной степени, т. е. ничуть, нимало; ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς ἀπέληγε μάχης Ἓκτωρ Hom. но даже тогда не прекратил боя Гектор; οὐδ᾽ ἑνὶ ἐπιτρέπειν τι Xen. не разрешать чего-л. ни одному даже человеку.

Greek (Liddell-Scott)

οὐδέ: (οὐ δὲ) ἀρνητικὸν μόριον ἔχον σχέσιν πρὸς τὸ μηδὲ οἵαν τὸ οὐ πρὸς τὸ μή, ἐν μέρει μὲν σύνδεσμ., ἐν μέρει δὲ ἐπίρρ. Α. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀντιτίθεται πρὸς τὸ μέν, ὅτε ἐκδόται τινὲς γράφουσιν οὐ δέ…, Ἰλ. Ε. 138, Ω. 418· ἄνευ τοῦ μέν, Ε. 21, κτλ.· ἐνίοτε μετὰ τὸ πρῶτον οὐδέ, ἀκολουθεῖ ἕτερον οὐδέ, ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδὲ ποθ’ Ἥρῃ, οὐδὲ Ποσειδάων’, οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ Ω. 25. ΙΙ. πολλῷ συχνότερον ὡς τὸ Λατ. neque, nec, συνδέει προτάσεις, ἐν ᾧ τὸ οὔτε χρησιμεύει εἰς σύνδεσμον μερῶν τῶν προτάσεων· προσέτι τὸ δὲ ἐν τῷ οὐδὲ δίδει εἰς αὐτὸ δύναμιν διασταλτικήν, ἐν ᾧ τὸ τε ἐν τῷ οὔτε δίδει εἰς αὐτὸ ἁπλῶς συμπλεκτικὴν ἢ συνδετικὴν δύναμιν, ἴδε Ἕρμανν. εἰς Elmsl. Εὐρ. Μήδ. 4. 2) ἐνίοτε χωρὶς νὰ προηγῆται ἀρνητικόν, Κίρκη δ’ ὡς ἐνόησεν ἔμ’ ἥμενον, οὐδ’ ἐπὶ σίτῳ χεῖρας ἰάλλοντα Ὀδ. Κ. 375· τραχὺς μόναρχος οὐδ’ ὑπεύθυνος Αἰσχύλ. Πρ. 324, πρβλ. 102. 257, κ. ἀλλ.· δεινὸν γάρ, οὐδὲ ῥητὸν Σοφ. Φ. 756, πρβλ. 996, Ο. Τ. 398, 868, Ἡρόδ. 1. 97, κτλ.· οὕτως ἡγουμένης συνθέτου λέξεως περιεχούσης ἄρνησιν, ὃν ἠτίμησ’ Ἀγαμέμνων, οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα Ἰλ. Α. 95· ἀνήμεροι γὰρ οὐδὲ πρόσπλατοι ξένοις Αἰσχύλ. Πρ. 716· ἄστειπτος οὐδ’ οἰκουμένη Σοφ. Φ. 2· ἄθικτος οὐδ’ οἰκητὸς Ο. Κ. 39. 3) ἡγουμένου ἁπλοῦ ἀρνητικοῦ, οὐδέ, βρώμης δ’ οὐχ ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος Ὀδ. Κ. 379· οὐκέτι σοὶ … μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκὴ Χ. 226· οὐκ ἔχων βάσιν οὐδέ τιν’ ἐγχώρων Σοφ. Φ. 691, πρβλ. αὐτόθι 681, 905, 955. κτλ. Ἐνίοτε τίθεται μεταξὺ δύο λέξεων ἐπὶ τῆς σημασίας τοῦ οὔτε, σιδήρῳ δὲ οὐδ’ ἀργύρῳ χρέονται οὐδέν, οὔτε σίδηρον μεταχειρίζονται οὔτε χρυσόν, Ἡρόδ. 1. 215· Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ’ Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς Θουκ. 6. 55· ἁπλοῦν μὲν οὐδὲ δίκαιον οὐδὲν ἂν εἰπεῖν ἔχοι Δημ. 594. 12. ΙΙΙ. ὅταν τὸ οὐδὲ ἐπαναλαμβάνηται ἐν ἀρχῇ δύο κατὰ σειρὰν προτάσεων, τὸ πρῶτον οὐδὲ κεῖται πολλάκις ἐπιρρηματικῶς (κατωτ. Β), ἐκφέρον οὕτως ἰσχυροτέραν ἀντίθεσιν ἢ τὸ οὔτε..., οὔτε· - ἡ δευτέρα ἄρνησις εἶναι συνήθως ἡ ἰσχυροτέρα, καὶ μὴν οὐδ’ ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι Θουκ. 1. 142· οὕτως ἔχομεν τὸ οὐδὲ τρὶς ἐπαναλαμβανόμενον, Ὀδ. Χ. 221, Σοφ. Ο. Τ. 1378. ΙV. τὸ οὐδὲ δύναται ὡσαύτως νὰ τεθῇ μετὰ τὸ οὔτε, κατὰ σχῆμα ἀνακόλουθον ὡς συμβαίνει ἐν τῷ τε..., δέ..., (ἴδε ἐν λ. οὔτε ΙΙ. 3)· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. δὲν δύναται τὸ οὔτε νὰ τεθῇ μετὰ τὸ οὐδὲ (ὡς ἐν Ἰλ. Α. 115, Ὁμ. Ὕμν. εἰς Δήμ. 22)· - πρβλ. μηδὲ Α. 2. Β. ΕΠΙΡΡΗΜΑ, Λατ. ne. quidem, παρ’ Ὁμ. τὸ πλεῖστον μετ’ ἐπιρρήμ., οὐδ’ ἠβαιόν, οὐδὲ ὀλίγον, Ἰλ. Β. 386· οὐδὲ τυτθὸν Α. 354· οὐδὲ μίνυνθα Υ. 27· οὕτω καί, ἐπεὶ οὔ οἱ ἕνι φρένες οὐδ’ ἠβαιαί, διότι δὲν ἔχει φρένας οὐδὲ κἄν ὀλίγας, Ξ. 141, πρβλ. Ὀδ. Φ. 288· - παρ’ Ἀττ. συχνάκις μετὰ τοῦ εἷς (ὁπόθεν οὐδείς), οὐδ’ ἂν εἷς δύσειεν Ἀριστοφ. Πλ. 137· καὶ δὲν πάσχει ἔκθλιψιν πρὸ τοῦ ἕν, οὐκ ἄλλ’ οὐδὲ ἓν αὐτόθι 138, πρβλ. Βατρ. 927· ὡσαύτως, οὐδὲ καθ’ ἓν Θουκ. 2. 87· οὐδὲ παρ’ ἑνὸς Ξεν. Κύρ. 2.3, 10, κτλ. - Τὸ οὐδὲ τοῦτο συχνάκις ἕπεται μετὰ τὸ καί· καὶ οὐδὲ αὐτοὶ μόνον, ἀλλὰ καί..., Θουκ. 7. 56, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 3. 2, 4, κτλ.· - ὡσαύτως, ἀλλ’ οὐδέ, κοινότατα ἐν τῇ φράσει ἀλλ’ οὐδ’ ὥς…, Ἰλ. Η. 263, Ι. 351, κτλ.· ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, οὐδὲ γ’ Πλάτ. Φαίδων 97Α, Β, 106Β· οὐδὲ γ’ αὖ ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 499Α οὐδὲ μὴν Ξεν. Ἀν. 3. 3, 50, κτλ.· Ἐπίρρ. οὐδὲ μέν, Ἰλ. Ι., κτλ.: - ὡσαύτως, οὐδὲ μὲν οὐδὲ Β. 703, κτλ.· οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος Ὀδ. Θ. 32, κτλ., ὅπου τὸ πρῶτον οὐδὲ εἶναι συνδετικόν, τὸ δὲ δεύτερον ἐπιρρηματικόν (ne quidem) ἴδε ἀνωτ. Α. ΙΙ, 2· - συχν. παρ’ Ἀττικ., τούτῳ μὲν οὐδὲ διελέγετο Λυσ. 99. 11, πρβλ. Ἀριστοφ. Νεφ. 425· οὐδ’, εἰ γέγονεν, οἶδα Δημ. 248. 6, κτλ. Γ. ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ τοῦ οὐδὲ καθ’ ἑαυτὸ ἢ μετ’ ἄλλων ἀρνητικῶν. Ι. ἔν τε τῇ ἀναφορικῇ καὶ τῇ προσδιοριζομένῃ δεικτικῇ προτάσει, ὥσπερ οὐδ’ ηὔχετο, (οὕτως) οὐδ’ ᾤετο Πλάτ. Ἀλκ. 2. 141Α, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 1. 6, 18. ΙΙ. οὐ γὰρ οὐδέ, οἷον: ἀλλ’ οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε Σοφ. Ἠλ. 595, πρβλ. Αἴ. 1242, Ο. Τ. 287, κτλ.· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Ἰλ. Ε. 22, Ζ, 130, κτλ.· οὐδὲ μὲν οὐδὲ Β. 703, κτλ.· οὐ μὰν οὐδὲ Ψ. 441, κτλ.· πρβλ. οὐ Γ.

English (Autenrieth)

(but not), and not, nor, not even; never a correlative word, but always (except when meaning ‘but not’) adding a new negation after a previous one expressed or implied; if οὐδέ occurs at the beginning of several successive clauses, the first one refers to some previous negation just as much as the 2d or the 3d, Τηλέμαχ, οὐδ' ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ ἀνοήμων, not even in the future, i. e. even as not in the past, Od. 2.270 . οὐδὲ γὰρ οὐδέ, doubled for emphasis, no, not at all, Il. 5.22, etc. (When the meaning is ‘but not,’ it would be well to write οὐ δέ separately, as this usage is essentially different from the other one. See μηδέ.)

English (Slater)

οὐδέ
   1 following affirmative sent., cl.
   a and… not ὡς δ' ἄφαντος ἔπελες, οὐδὲ φῶτες ἄγαγον (O. 1.46) ὣς ἔννεπεν, οὐδ' ἀκράντοις ἐφάψατο ἔπεσι (O. 1.86) περὶ θνατῶν δ' ἔσσεσθαι μάντιν ἔξοχον, οὐδέ ποτ ἐκλείψειν γενεάν (O. 6.51) ἤρειδεν δέ μιν Φοῖβος, οὐδ' Ἀίδας ἀκινήταν ἔχε ῥάβδον (O. 9.33) οὐδέ μιν φόρμιγγες δέκονται (P. 1.97) φρενῶν ἔλαχε καρπὸν ἀμώμητον, οὐδ' ἀπάταισι θυμὸν τέρπεται (P. 2.74) οὐδ' ἀπίθησέ νιν, ἀλλ (P. 4.36) οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι ᾤχοντ' ἀγλαοί, ἀλλ (P. 4.82) οὐδ' ἀλλοτρίων ἔρωτες ἀνδρὶ φέρειν κρέσσονες (N. 3.30) οὐδέ μίν ποτε φόβος ἀνδροδάμας ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν (N. 3.39) οὐδὲ θερμὸν ὕδωρ τόσον γε μαλθακὰ τεύχει γυῖα (N. 4.4) σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῖον ἄνεμον ἔμαθον οὐδ' ὑπὸ κέρδει βλάβεν (N. 7.18) οὐδ' Ὑπερμήστρα παρεπλάγχθη (N. 10.6) οὐδ' ἀμόχθῳ καρδίᾳ προσφέρων τόλμαν παραιτεῖται χάριν (N. 10.30) οὐδὲ παναγυρίων ξυνᾶν ἀπεῖχον καμπύλον δίφρον (I. 4.28) οὐδ' ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις, ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος (I. 6.24)
   b adversative, but — not οὐδ' ἔλαθ Αἴπυτον ἐν παντὶ χρόνῳ κλέπτοισα θεοῖο γόνον (O. 6.36) οὐδ' ἔλαθε σκοπόν (P. 3.27) οὐδέ ποτε ξενίαν οὖρος ἐμπνεύσαις ὑπέστειλ' ἱστίον ἀμφὶ τράπεζαν (I. 2.39)
   2 following a neg. sent., phrase, nor
   a κέκριται πεῖρας οὔ τι θανάτου, οὐδ' ὁπότε (O. 2.32) οὐ χθόνα ταράσσοντες ἐν χερὸς ἀκμᾷ οὐδὲ πόντιον ὕδωρ ἀλλὰ (O. 2.64) οὐκ ἔμειν' ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν οὐδὲ παμφώνων ἰαχὰν ὑμεναίων (P. 3.17) “οὔ τί που οὗτος Ἀπόλλων οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις Ἀφροδίτας” P.4.87. “οὐ πρέπει νῷνχαλκοτόροις ξίφεσιν οὐδ' ἀκόντεσσιν τιμὰν δάσασθαι” (P. 4.148) οὐκ ἐρίζων ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς οὐδὲ μακύνων τέλος οὐδέν (P. 4.286) οὔ μιν ἄλυξεν, οὐδὲ μὰν βασιλεὺς Γιγάντων (P. 8.17) καίπερ ἐφαμερίαν οὐκ εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας ἄμμε πότμος ἅντιν' ἔγραψε δραμεῖν ποτὶ στάθμαν (N. 6.6) αἰσιᾶν οὐ κατ' ὀρνίχων ὁδόν· οὐδὲ Κρονίων ἀστεροπὰν ἐλελίξαις οἴκοθεν μαργουμένους στείχειν ἐπώτρυν (N. 9.19) ἀλλ' οὔ νιν φλάσαν οὐδ ἀνέχασσαν (N. 10.69) οὐ φιλοκερδής πω τότ' ἦν οὐδ ἐργάτις· οὐδ ἐπέρναντο γλυκεῖαι μαλθακόφωνοι ἀοιδαί (I. 2.6) —7. οὐ γὰρ πάγος οὐδὲ προσάντης ἁ κέλευθος γίνεται (I. 2.33) οὔτοι τετύφλωται μακρὸς μόχθος ἀνδρῶν οὐδ' ὁπόσαι δαπάναι ἐλπίδων ἔκνιξ ὄπιν† (I. 5.57) κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει (v.l. οὐ κὶς) fr. 222. 2. στῆναι μὲν οὐ θέμις οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς ?fr. 358. irregularly coordinated, ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος οὐδ' ἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.26)
   b οὔτε οὐδέ. τοῖς οὔτε νόστος ὁμῶς ἔπαλπνος ἐν Πυθιάδι κρίθη, οὐδὲ μολόντων πὰρ ματέρ' ἀμφὶ γέλως γλυκὺς ὦρσεν χάριν (P. 8.85)
   c τε οὐ οὐδέ. Οὐλυμπίᾳ τε Θεόγνητον οὐ κατελέγχεις, οὐδὲ Κλειτομάχοιο νίκαν Ἰσθμοῖ θρασύγυιον (P. 8.37)
   d οὐδὲ οὐδέ. ἐξίκετ' οὐδ ἀνέμους ἔ[λ]ᾳ[θ]εν οὐδὲ τὸν εὐρυφαρέτραν ἑκαβόλον (Pae. 6.110) οὐδὲ πελέκεις οὐδὲ Σειρήν (“[οὐ]-οὐδὲ οὐδὲ to be presumed, Zuntz, C. R., 1935, 5) ?fr. 339.
   e οὔτοι οὐδέ. οὔτοι με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισᾶν ἐπαίδευσαν κλυταὶ Θῆβαι fr. 198a.
   f fragg. ]γονουτουν ἀμπελ[ ]ιατων οὐδ' Ἀχελωιο[ (οὔτ' ὦν οὐδὲ vid. Lobel) Πα. 13. c. 11. ἀνδροφθόρον, οὐδὲ σιγᾷ κατερρύη fr. 177b. ]αιων οὐδέ μ[ιν fr. 51 f. c. 5.
   3 not… even οὐδ' ἂν χρόνος δύναιτο θέμεν (O. 2.16) οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων ἄτερ κοιρανέοντι χοροὺς οὔτε δαῖτας (Schneidewin: οὔτε codd.) (O. 14.8) ἀλλ' οὐδὲ ταῦτα νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) τὰν οὐδὲ Πορφυρίων μάθεν (P. 8.12) τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ' ἀοιδαὶ ἔλιπον (Boeckh: οὔτε codd.) (I. 8.56)

English (Abbott-Smith)

οὐδέ, negative particle, related to μηδέ as οὐ to μή.
I.As conjc., and not, also not, neither, nor: Mt 6:15, Lk 16:31, Ro 4:15, al.; οὐ… οὐδέ, Mt 5:15 10:24, Mk 4:22, Lk 6:43, 44, Jo 6:24, Ac 2:27, Ro 2:28, al. (v. Bl., §77, 10).
II.As adv., not even: Mt 6:29, Mk 6:31, Lk 7:9, I Co 5:1; οὐδὲ εἷς, Ac 4:32, Ro 3:10 (LXX).

English (Strong)

from οὐ and δέ; not however, i.e. neither, nor, not even: neither (indeed), never, no (more, nor, not), nor (yet), (also, even, then) not (even, so much as), + nothing, so much as.

English (Thayer)

(from Homer down), a neg. disjunctive conjunction, compounded of οὐ and δέ, and therefore properly, equivalent to but not; generally, however, its oppositive force being lost, it serves to continue a negation. (On the elision of ἐ when the next word begins with a vowel (observed by Tdf. in eight instances, neglected in fifty-eight), see Tdf. Proleg., p. 96; cf. WH s Appendix, p. 146; Winer's Grammar, § 5,1a.; Buttmann, p. 10f) It signifies:
1. and not, continuing a negation, yet differently from οὔτε; for the latter connects parts or members of the same thing, since τέ is adjunctive like the Latin que; but οὐδέ places side by side things that are equal and mutually exclude each other (?). There appears to be some mistake here in what is said about 'mutual exclusion' (cf. Winer's Grammar, § 55,6): οὐδέ, like δέ, always makes reference to something preceding; οὔτε to what follows also; the connection of clauses made negative by οὔτε is close and internal, so that they are mutually complementary and combine into a unity, whereas clauses negatived by οὐδέ follow one another much more loosely, often almost by accident as it were; see Winer's Grammar, at the passage cited, and especially the quotations there given from Benfey and Klotz.) It differs from μηδέ as οὐ does from μή (which see ad at the beginning); after οὐ, where each has its own verb: οὐκ οἶδα οὐδέ ἐπίσταμαι, R G L marginal reading (others, οὔτε ... οὔτε) (Cicero, pro Rosc. American 43, non novi neque scio); cf. Winer's Grammar, 490 (456)
c.; (Buttmann, 367 (315) note); οὐ ... οὐδέ ... οὐδέ, not ... nor ... nor, οὐδείς ... οὐδέ ... οὐδέ ... οὐδέ, R G; cf. Buttmann, 367 (315); Winer's Grammar, 491 (457)); οὐ ... οὐδέ; followed by a future ... οὐδέ μή followed by subjunctive aorist ... οὐδέ, οὐ ... οὐδέ, the same verb being common to both: Winer's Grammar, 300 (281); Buttmann, 355 (305) cf. § 139,7); οὔπω, οὐδείς, ἵνα μή, which is followed by οὐδέ ... οὐδέ, where μηδέ ... μηδέ might have been expected (cf. Buttmann, § 148,8; (Winer's Grammar, 474 (442))) οὐδέ γάρ, for neither, also not (A. V. generally neither): R L); οὐδέ γάρ ἐγώ (cf. Buttmann, 367 (315) note; 492 (458))); ἀλλ' οὐδέ, ἤ οὐδέ, in a question, or doth not even etc.? the simple οὐδέ, num ne quidem (have ye not even etc.) in a question where a negative answer is assumed (see οὐ, 7): G L T Tr WH in not even (Buttmann, 369 (316)): Tdf. omits the verse); οὐδέ εἷς (Winer's Grammar, 173 (163); Buttmann, § 127,32), L T Tr WH οὐδείς); οὐδέ ἕν, ἀλλ' οὐδέ, ἀλλ' οὔτε); οὐκ ... οὐδέ (Buttmann, 369 (316); Winer's Grammar, 500 (465)): Acts 7:5.

Greek Monolingual

(Α οὐδέ)
(αρν. μόριο που χρησιμοποιείται ως συμπλεκτικός σύνδ.) ούτε, και όχι
αρχ.
Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το μὲν («ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», Ομ. Ιλ.)
2. συνδέει προτάσεις, ενώ το οὔτε συνδέει μέρη προτάσεων
3. πολλές φορές χρησιμοποιείται χωρίς να προηγείται αρνητικό («τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος», Αισχύλ.)
4. όταν επαναλαμβάνεται στην αρχή δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο οὐδέ έχει επιρρηματική θέση και έτσι εκφέρει ισχυρότερη αντίθεση («καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», Θουκ.)
5. μπορεί να τεθεί μετά το οὔτε κατά ανακόλουθο σχήμα
6. επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική πρόταση που προσδιορίζεται («ὥσπερ οὐδ' ηὔχετο, (οὕτως) οὐδ' ᾤετο», Πλάτ.)
II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)
1. ούτε και («ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί», Ομ. Ιλ.)
2. (με το καί, προκειμένου να δοθεί κάποια έμφαση) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», Θουκ.)
3. φρ. «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα ούτε κι έτσι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖ (Ι) + δέ (πρβλ. μηδέ)].

Greek Monotonic

οὐδέ: (οὐδέ), αρνητικό μόριο, που σχετίζεται με το μηδέ όπως το οὐ με το μή,
I. ως σύνδ.,
1. αλλ' όχι, όταν προηγείται το μὲν· ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἐήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρῃ οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ, σε Ομήρ. Ιλ.· ούτε και, ούτε, Λατ. neque, nec· τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος, σε Αισχύλ.· ἄθικτος οὐδ' οἰκητός, σε Σοφ.
2. όταν προηγείται μια απλή αποφατική λέξη, ούτε, οὐκέτι σοι μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή, σε Ομήρ. Οδ.
II. όταν το οὐδέ επαναλαμβάνεται στην αρχή δύο αλληλοδιαδόχων προτάσεων, το πρώτο οὐδέ είναι συχνά επιρρ. (κατωτ. III), ούτε καν..., αλλά ούτε βεβαίως, λέγεται για να δηλώσει μια ισχυρότερη αντίθ. από τα οὔτε..., οὔτε, ούτε..., ούτε, στον ίδ., Αττ.
III. 1. ως επίρρ., ούτε καν, Λατ. ne... quindem· οὐδ' ἠβαιόν, ούτε λίγο, ούτε καν, καθόλου, οὐδὲ τυτθόν, οὐδὲ μίνυνθα, σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.· πριν το ἕν (ένα) δεν εκθλίβεται· οὐδὲ ἕν, σε Αριστοφ.
2. το οὐδέ συχνά επαναλαμβάνεται από κοινού με άλλες αποφατικές λέξεις· ἀλλ' οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε, σε Σοφ.· ομοίως, οὐδὲ γὰρ οὐδέ, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.

Middle Liddell

οὐ δέ, Negat. Particle, related to μηδέ as οὐ to μή;
I. as Conjunct., but not, answering to μέν, ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἐήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρῃ, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ Il.:— and not, nor, Lat. neque, nec, τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος Aesch.; ἄθικτος οὐδ' οἰκητός Soph.
2. with a simple negat. preceding, nor, οὐκέτι σοὶ μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή Od.
II. when οὐδέ is repeated at the beginning of two following clauses, the first οὐδέ is often adverbial (infr. III), not even…, nor yet…, marking a stronger opposition than οὔτε…, οὔτε, neither…, nor…, Od., Attic
III. as adv. not even, Lat. ne… quidem, οὐδ' ἠβαιόν not even a little, not at all, οὐδὲ τυτθόν, οὐδὲ μίνυνθα Il., Attic:—before ἕν (one) it is not elided, οὐδὲ ἕν Ar.
2. οὐδέ is often repeated with other negatives: ἀλλ' οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε Soph.; so, οὐδὲ γὰρ οὐδέ Il., etc.

Chinese

原文音譯：oÙdš 烏-得
詞類次數：形容詞 連詞（137）
原文字根：不-尚
字義溯源：然而不，也不，亦不，又不，不，不是，不得，不能，也不是，亦不是，也不可，也不能，也不會，也不在，也不至，也不需，也無人，也沒有，幾乎沒有，沒有，也是不，；由（οὐ）*=不）與（δέ）*=但）組成。參讀 （οὐ）同源字
出現次數：總共（139）；太（26）；可（11）；路（19）；約（16）；徒（12）；羅（7）；林前（9）；林後（1）；加（9）；腓（1）；帖前（3）；帖後（1）；提前（3）；來（6）；彼前（1）；彼後（1）；約壹（2）；啓（11）
譯字彙編：
1） 也不（33） 太6:15； 太6:26； 太6:28； 太7:18； 太13:13； 太16:9； 太21:27； 太23:13； 太24:36； 太25:13； 太25:45； 太27:14； 可11:26； 可11:33； 可13:32； 可13:32； 路11:33； 路12:27； 路12:27； 路18:4； 路20:8； 約7:5； 約8:11； 約14:17； 徒2:27； 徒9:9； 徒17:25； 羅8:7； 羅9:7； 羅9:16； 林前4:3； 加6:13； 提前6:7；
2） 也沒有（23） 太11:27； 太12:19； 可4:22； 路6:3； 路7:9； 路12:24； 路23:15； 徒7:5； 徒19:2； 徒24:18； 羅3:10； 林前5:1； 林前11:16； 林前15:13； 加2:3； 加2:5； 加3:28； 加3:28； 加4:14； 帖後3:8； 彼前2:22； 啓5:3； 啓20:4；
3） 也不是（12） 太12:4； 約1:13； 約1:25； 羅2:28； 林前2:6； 林後7:12； 加1:1； 帖前2:3； 帖前5:5； 來9:18； 來9:25； 來10:8；
4） 也不能（9） 太5:15； 太10:24； 可5:3； 路6:44； 路17:21； 約13:16； 約15:4； 約21:25； 林前15:50；
5） 不（7） 可14:59； 路12:26； 路18:13； 路20:36； 約5:22； 啓7:16； 啓12:8；
6） 沒有（5） 路6:43； 約1:3； 徒4:12； 徒4:32； 徒4:34；
7） 也不可（3） 徒16:21； 提前2:12； 啓9:4；
8） 也未（3） 約16:3； 加1:17； 約壹3:6；
9） 不是（3） 約8:42； 加1:12； 來9:12；
10） 還不（3） 太6:29； 路12:27； 路23:40；
11） 也就沒有（2） 羅4:15； 林前15:16；
12） 亦不是（2） 約1:13； 帖前2:3；
13） 也是不（2） 可16:13； 提前6:16；
14） 亦不（2） 太12:19； 啓7:16；
15） 又不（2） 太6:26； 太16:10；
16） 也沒（2） 可6:31； 腓2:16；
17） 也決（1） 啓7:16；
18） 也（1） 來13:5；
19） 也不至（1） 彼後1:8；
20） 就沒（1） 約壹2:23；
21） 都沒有人（1） 啓5:3；
22） 仍不（1） 啓9:20；
23） 連⋯也不（1） 太24:36；
24） 還不⋯麼（1） 可8:17；
25） 不得（1） 來8:4；
26） 也不需（1） 啓21:23；
27） 亦不可（1） 啓9:4；
28） 沒有⋯嗎：（1） 可12:10；
29） 也⋯不（1） 路7:7；
30） 獨不（1） 約11:50；
31） 也無（1） 太22:46；
32） 不能（1） 路12:33；
33） 卻不（1） 太21:32；
34） 也無人（1） 太9:17；
35） 也不會（1） 太6:20；
36） 又不是（1） 約1:25；
37） 也不在（1） 約6:24；
38） 不也（1） 林前11:14；
39） 也必不（1） 羅11:21；
40） 並不（1） 徒24:13；
41） 無（1） 徒8:21；
42） 還是不（1） 林前14:21