inglorius

Latin > English

inglorius ingloria, inglorium ADJ :: obscure, undistinguished

Latin > English (Lewis & Short)

inglōrĭus: a, um, adj. 2. in-gloria,
I without glory or fame, not glorious, inglorious.
I Lit. (class.): beati qui honorati sunt videntur; miseri qui sunt inglorii, Cic. Leg. 1, 11, 32: latam trahens inglorius alvum, Verg. G. 4, 94: imperium, Tac A. 12, 14: vita inhouorata et ingloria, Cic. Tusc. 3, 34, 81. —
   (b)    With gen.: militiae, Tac. H. 3, 59: ausi, Sil. 12, 39.—
II Transf.: ingloria cassis, unadorned, without a crest, Stat. Th. 9, 108.

Latin > French (Gaffiot 2016)

inglōrĭus,¹² a, um (in, gloria),
1 sans gloire, obscur : Cic. Leg. 1, 32 ; Tusc. 3, 81 ; Virg. G. 4, 94 || non inglorius militiæ Tac. H. 3, 59, qui n’est pas sans gloire militaire || inglorium arbitrabatur, av. inf. Tac. Agr. 9, il estimait sans gloire de
2 non orné, simple : Stat. Th. 9, 108.

Latin > German (Georges)

in-glōrius, a, um (in u. gloria), ruhmlos, nicht berühmt, v. Pers., Cic. u.a.: vita, Cic.: mit Genet., militiae, Tac. hist. 3, 59: ausi, Sil 12, 9: inglorium arbitrabatur m. folg. Infin., Tac. Agr. 9. – übtr., unansehnlich, cassis, ohne Busch, Stat.: rex apium, Verg.

Latin > Chinese

inglorius, a, um. adj. :: 無榮無顔者