Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
ἀνθρωποφανής (-οῡς), -ές (Μ)αυτός που έχει ανθρώπινη εμφάνιση.